Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΔΕΝ ΦΕΡΝΕΙ ΣΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ΑΠΛΩΣ ΕΝΑ ΜΗΝΥΜΑ, ΑΛΛΑ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΗΘΙΝΗ ΕΝ ΘΕΩ ΖΩΗ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΠΥΞΙΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΗ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΗΣ .

Το πώς υποδέχεται κάποιος τον Χριστό, ως τον ερχόμενο Σωτήρα και Λυτρωτή, μας το υπέδειξε η Παρθένος Μαρία, διά της ταπεινής και αγίας ζωής της.
Ο Θεός Λόγος κατέρχεται.
Εμείς, ως άνθρωποι, εάν θέλουμε να τον υποδεχθούμε και να Τον βρεφουργήσουμε στο δικό μας σπήλαιο, είναι ανάγκη να πράξουμε, όπως έπραξε η Πάναγνος Μητέρα Του.

Θέλημά Του, άλλωστε, είναι να συμπράξουμε στη σωτηρία μας,
να διαπλάσουμε, να αναπλάσουμε και να ανυψώσουμε τον εαυτό μας με το δικό Του Πνεύμα, το Πνεύμα των θεόδοτων αρετών Του.
Χωρίς τις αρετές, όσα Χριστούγεννα και αν εορτάσουμε, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να βρεφουργήσουμε το βρέφος της Βηθλεέμ.

Για να εισέλθει ο Ερχόμενος στο δικό μας σπήλαιον και να βρεφουργηθεί στη δική μας φάτνη,
χρειάζεται χώρο καθαρό και αγνό,
όπως αυτός που προσφέρει ταπεινά, με την αγία ζωή της, η Θεοτόκος Μαρία.

Διότι, όντως, Εκείνη, με την ενάρετη και ταπεινή ζωή της, προσανατολίζει όλη την ανθρωπότητα,
δείχνοντας τον τρόπο που μπορεί να γεννηθεί ο Χριστός,
εν ελευθερία, στο σπήλαιον του κάθε ανθρώπου.

Η Παναγία έκανε τον Θεό, Υιό του ανθρώπου
και τον άνθρωπο, υιό του Θεού,
επιλέγοντας τον τρόπο και τον δρόμο της καταβάσεως του Θεού στον άνθρωπο,
αλλά και της αναβάσεως του ανθρώπου στον Θεό.

Ο Χριστός, με τη Θεία Του Γέννηση,
κατέβασε τον ουρανό στη γη και ανέβασε τη γη στον ουρανό.

Έγινε, έτσι, ο Θεός άνθρωπος για να κάνει τον άνθρωπο Θεό.

Όντως, όπως μαρτυρείται στη λατρευτική Θεολογία της ορθόδοξης Εκκλησίας,
η γέννηση του Χριστού είναι «μυστήριον ξένον» και θαύμα παράδοξο και ανερμήνευτο.

Η Παναγία, ως ανθρώπινη ύπαρξη,
καθώς ήταν καθαρή και ελεύθερη από τα πάθη,
αληθινή παρθένος στην ψυχή και στο σώμα,
δέχτηκε εκουσίως να σαρκωθεί μέσα της, «εκ πνεύματος Αγίου», ο ίδιος ο Θεάνθρωπος
και, να γίνει, εκουσίως για πάντα,
«η ρίζα της ελευθερίας του γένους των ανθρώπων»,
«η χώρα του αχωρήτου,
το μοναδικό μεθόριο μεταξύ κτιστής και άκτιστης φύσεως».

Έτσι, πρότυπο της ύψωσης του κάθε Χριστιανού αποτελεί η ύψωση της Παναγίας,
διότι εκείνη, επελέγη γιά την αρετή της,
ως η μόνη εξ όλων των γυναικών, όλων των εποχών,
για να ευλογηθεί από τον Θεό
και να γίνει η «κλίμαξ, δι ής κατέβη ο Θεός»
και το «εξίλασμα παντός του κόσμου».

Δεν μπορεί, συνεπώς, να προσεγγίσει κανείς τη Θεία Οικονομία,
την ειρήνευση και συνένωση του Θεού με τον άνθρωπο,
χωρίς να περάσει από την παρθενική ζωή της Υπέραγνης και Υπεραγίας Θεοτόκου,
που είναι εκείνη «δι ής νεουργείται η κτίσις και βρεφουργείται ο κτίστης»,
εκείνη, που με την αρετή της υποδεικνύει στους ανθρώπους, που αναζητούν τον Σωτήρα και τη Λύτρωση,
τον τρόπο να απαντούν στον ερχομό του αεί ερχόμενου Λυτρωτή του κόσμου,
τον τρόπο να υψώνονται και να ανεβαίνουν, μέσω Αυτού.

Διότι η αγνή Θεομήτωρ είναι εκείνη,
διά της οποίας δόθηκε η σπουδαιότερη και φωτεινότερη απάντηση, που δόθηκε ποτέ, από άνθρωπο, στην κλήση του αληθινού Θεού.

Πρόκειται για τη μεγαλειώδη κατάφαση της ανθρωπότητας, στην απόφαση του Θεού να έλθει ο ίδιος ο Υιός Αυτού στον κόσμο για να σώσει το ανθρώπινο γένος.

Με τη θαυμαστή αυτή απάντηση, έγινε αποδεκτό και πραγματοποιήθηκε το θέλημα του Θεού Πατρός, για την εν Χριστώ σωτηρία των ανθρώπων.

Με την εκ μέρους του Θεού αποδοχή της Παναγίας να βρεφουργήσει τον Σωτήρα Θεό Λόγο,
«τα ουράνια συναγάλλεται τη γη» και «τα επίγεια συγχορεύει ουρανοίς».

Έτσι, η διά του Χριστού ύψωση των ανθρώπων και η ένωσή του με τον Θεό Πατέρα,
περνάει μέσα από τη Βηθλεέμ.
Χωρίς τη Βηθλεέμ, δεν υπάρχει «ύψωσις των ανθρώπων».

Ό Χριστός, «με την ενανθρώπησή Του, καθιστά δυνατή τη θέωση.
Ενανθρώπησε Εκείνος, ώστε να θεωθεί ο άνθρωπος».

Η Πάναγνος Θεομήτωρ έγινε Μητέρα του Χριστού, αλλά και Μητέρα όλων των ανθρώπων.
Διά της Παναγίας, «ο υψηλός Θεός επί γης εφάνη ταπεινός άνθρωπος, βουλόμενος ελκύσαι προς το ύψος» τον άνθρωπο.

Η Παναγία, συνεπώς, καθίσταται, για την ανθρωπότητα, «η μετάγουσα από γης εις Ουρανόν»,
διότι δι’ αυτής «ελύθη παράβασις» και «ηνοίχθη Παράδεισος».
Ο Υιός του Θεού «σώσαι θέλων τον κόσμο, προς τούτο αυτεπάγγελτος ήλθε,
ως Θεός υπάρχων, δι ημάς εφάνη καθ΄ ημάς άνθρωπος, ομοίω το όμοιον καλέσας».

Ο Θεός Λόγος, με τα μυστήριο της Θείας Οικονομίας,
γίνεται άνθρωπος, μέσω της δικής Του κενώσεως και συγκαταβάσεως,
θέλοντας να θεραπεύσει και να καλύψει τα δικά μας κενά,
τα ανθρώπινα πάθη, που εμποδίζουν την ένωσή μας με τον Θεό.
Η συγκατάβασή Του έγινε δική μας ύψωση.
Το πάθος Του δική μας απάθεια
και ο θάνατός Του δική μας ζωή.

Δεν ακολουθεί τη μέθοδο των ιατρών, οι οποίοι θεραπεύουν τις ανθρώπινες αρρώστιες, με τα αντίθετα στον οργανισμό φάρμακα.
Εκείνος, με το όμοιο γιατρεύει το όμοιο.
Με την πτωχεία Του θεραπεύει τη δική μας πνευματική φτώχεια.
Με τον θάνατό Του το δικό μας θάνατο.
Η σάρκωσή Του έγινε η δική μας θέωση.
Η θεία Του κένωση έγινε η δική μας πλήρωση.

Με τον εκ του ουρανού ερχόμενο θεάνθρωπο,
διά της Θείας Του Σαρκώσεως,
λυτρώνεται «εν δυνάμει» ο άνθρωπος
και εκπληρώνεται ο πρώτος όρος για τη σωτηρία του ανθρώπου.

Ο δεύτερος όρος εκπληρώνεται, όταν ο άνθρωπος θέλει να μετανοήσει,
να αγωνισθεί και να ανέβει προς τα άνω, πνευματικά,
προσφέροντας, με πίστη, τη δική του φάτνη,
για να γεννηθεί και να βρεφουργηθεί
ο μοναδικός στην ανθρώπινη Ιστορία Θεάνθρωπος Σωτήρας
και Λυτρωτής Ιησούς Χριστός,
ο αληθινός Θεός ημών.

Ο Θεάνθρωπος Χριστός έρχεται εξ΄ ουρανών
και επισκέπτεται τη ζωή μας,
ως ο αεί ερχόμενος Σωτήρας και Λυτρωτής,
που ζητά να γεννηθεί
ή να ξαναγεννηθεί στην ψυχή του κάθε ανθρώπου
και μάλιστα του κάθε Χριστιανού.