Όταν ρέει η Χάρις του Θεού μέσα μας, όλα είναι αλλιώς.
Είναι γλυκά, φωτεινά, αισιόδοξα, γεμάτα φως και ελπίδα.
Ενώ οι εξωτερικές συνθήκες δεν έχουν αλλάξει, ωστόσο νιώθεις ότι μπορείς να τα καταφέρεις, ότι τα βάσανα της ζωής δεν σε καθηλώνουν σε αδράνεια και θλίψη.
Αισθάνεσαι χαρά για ότι είσαι και κάνεις, ακόμη κι αν είναι όλα λάθος.
Εσύ ελπίζεις στο μυστήριο του αύριο.
Ακόμη και η αμαρτία δεν μπορεί να σκιάσει το φως Του.
Σαν έρθει όμως η μέρα που ο Θεός κρυφτεί, που η Χάρις ανασταλεί τότε όλα γίνονται και πάλι δύσκολα.
Σέρνεσαι, στην προσευχή, στην νηστεία, στην εκκλησία. Βαριέσαι και ραθυμείς.
Αισθάνεσαι και πάλι μόνος, έγιναν όλα δύσκολα και εσύ αδύναμος ξανά.
Τότε χρειάζεται να μην απελπιστείς.
Μην πιστέψεις ότι θα είσαι πάντα έτσι.
Είναι παροδικό.
Είναι φάση και στάδιο της ψυχικής σου διαδρομής.
Μην βάλεις άλλο «θεό» στην θέση του.
Άντεξε την απουσία για να δεχθείς την παρουσία Του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου