ΦΙΣΤΙΚΙΑ ΑΙΓΙΝΗΣ...ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ superfood ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΑ ΧΟΛΗΣΤΕΡΟΛΗ, ΤΡΙΓΛΥΚΕΡΙΔΙΑ ΚΑΙ ΣΑΚΧΑΡΟ

Ένας ελληνικός καρπός είναι πολύτιμος σύμμαχος στην απώλεια βάρους αλλά και τη μείωση χοληστερίνης και σακχάρου.
ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ superfood ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΑ ΧΟΛΗΣΤΕΡΟΛΗ, ΤΡΙΓΛΥΚΕΡΙΔΙΑ ΚΑΙ ΣΑΚΧΑΡΟ.
Τα φιστίκια Αιγίνης, είναι σύμφωνα με έρευνες το ελληνικό εκείνο superfood που καταπολεμά την χοληστερόλη χάρη στις φυτικές στερόλες που περιέχει.
Μια από τις καλύτερες ποικιλίες παγκοσμίως αποτελούν θησαυρό για την θωράκιση της υγείας μας και πρέπει να μπουν στη διατροφή τόσο των ενηλίκων όσο και των παιδιών.

Ειδικά όταν πρόκειται για προσπάθεια απώλεια βάρους οι μελέτες έχουν δείξει ότι όσοι παχύσαρκοι κατανάλωναν συγκεκριμένη ποσότητα φιστικιών κατάφερα να μειώσουν τα τριγλυκερίδια τους σε αντίθεση με εκείνους που επέλεγαν μια άλλη τροφή με τις ίδιες θερμίδες. Ένα ακόμα σημαντικό όφελος των φιστικιών είναι η αίσθηση κορεσμού που προσφέρουν εξαιτίας των πλούσιων φυτικών ινών που διαθέτουν.

Τα φιστίκια Αιγίνης συνεισφέρουν σημαντικά και στην πρόληψη του διαβήτη τύπου 2. Η συγκεκριμένη τροφή έχει και υψηλά επίπεδα σε φώσφορο το οποίο μπορεί να συμβάλει στο να διασπάσει τις πρωτεΐνες σε αμινοξέα και να βοηθήσει στη δυσανεξία από τη γλυκόζη.

............................Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟΥ ΔΕΝΔΡΟΥ ...............................Το χριστουγεννιάτικο δέντρο στην Ελλάδα

Το έθιμο του χριστουγεννιάτικου δέντρου εισήχθη στην Ελλάδα επί Βαυαροκρατίας,
όταν τα Χριστούγεννα του 1834 στολίστηκε με δέντρο η κατοικία του Όθωνα στο Ναύπλιο και συνεχίστηκε τα επόμενα χρόνια στο παλάτι των Αθηνών.
Στις 24 Δεκεμβρίου 1843 στήθηκε για πρώτη φορά χριστουγεννιάτικο δέντρο σε ελληνικό σπίτι και συγκεκριμένα στο αρχοντικό του Ναξιώτη Ιωάννη Παπαρρηγόπουλου, γενικού Προξένου της Ρωσίας στην Αθήνα.

Το έθιμο, σε αντίθεση με την υπόλοιπη Ευρώπη, άργησε να εξαπλωθεί στην χώρα μας.
Μόλις την δεκαετία του τριάντα κάποια αστικά σπίτια άρχισαν να στολίζουν χριστουγεννιάτικο δέντρο,
ενώ μεταπολεμικά το έθιμο διαδόθηκε ταχύτατα τόσο στις πόλεις όσο και στην ύπαιθρο χώρα.
Μια προσπάθεια να αντιακατασταθεί το χριστουγεννιάτικο δέντρο
με το ελληνοπρεπέστατο καραβάκι στα μέσα της δεκαετίας του εβδομήντα δεν ευοδώθηκε.

..................................Η ιστορία του Χριστουγεννιάτικου Δέντρου
Η χρήση αειθαλούς δέντρου, στεφανιού και γιρλάντας ως συμβόλων της αιώνιας ζωής, αποτελούσε έθιμο των αρχαίων Αιγυπτίων, των Κινέζων και των Εβραίων.
Η λατρεία των δέντρων, που ήταν συνηθισμένο φαινόμενο ανάμεσα στους ειδωλολάτρες Ευρωπαίους, επιβίωσε και μετά τον εκχριστιανισμό τους σε διάφορα έθιμα....

Αειθαλές δέντρο, συνήθως έλατο, που διακοσμείται με φώτα και στολίδια στο πλαίσιο τού εορτασμού των Χριστουγέννων.

Το χριστουγεννιάτικο δέντρο των νεώτερων χρόνων προέρχεται από την Γερμανία. Σ’ ένα λαϊκό μεσαιωνικό δράμα για τον Αδάμ και την Εύα το κυριότερο εξάρτημα τού σκηνικού ήταν ένα έλατο διακοσμημένο με μήλα, το οποίο συμβόλιζε τον Κήπο τής Εδέμ.

Οι Γερμανοί έστηναν δέντρο του Παραδείσου μέσα στα σπίτια τους στις 24 Δεκεμβρίου, θρησκευτική γιορτή του Αδάμ και της Εύας. Αρχικά κρεμούσαν πάνω του λεπτά μπισκότα (συμβόλιζαν την όστια, το χριστιανικό σύμβολο τής σωτηρίας), τα οποία αντικαταστάθηκαν αργότερα από μπισκότα σε διάφορα σχήματα. Στην διακόσμηση προσέθεταν συχνά και κεριά, τα οποία συμβόλιζαν τον Χριστό.

Στο ίδιο δωμάτιο υπήρχε κατά την περίοδο των Χριστουγέννων και η πυραμίδα των Χριστουγέννων, μια τριγωνική ξύλινη κατασκευή με ράφια, πάνω στην οποία τοποθετούσαν χριστουγεννιάτικα ειδώλια, κλαδιά, κεριά και ένα αστέρι. Τον 16ο αιώνα είχε ήδη συντελεστεί η συγχώνευση της πυραμίδας των Χριστουγέννων και του δέντρου του Παραδείσου, από την οποία προήλθε το δέντρο των Χριστουγέννων.

Μέχρι τον 18ο αιώνα το έθιμο τού χριστουγεννιάτικου δέντρου είχε διαδοθεί ευρέως στον χώρο των Γερμανών Προτεσταντών, αλλά η παράδοση αυτή απέκτησε βαθιές ρίζες στην Γερμανία μόνο τον επόμενο αιώνα. Στην Αγγλία εισήχθη στις αρχές τού 19ου αιώνα και έγινε ευρύτερα γνωστό στα μέσα της ίδιας εκατονταετίας, χάρη στις προσπάθειες του Γερμανού πρίγκιπα Αλβέρτου, συζύγου τής βασίλισσας Βικτωρίας. Στο βικτωριανό δέντρο κρεμούσαν με κορδέλες και χάρτινες αλυσίδες διάφορα κεριά, γλυκά και εντυπωσιακά κέικ.

Στην Βόρεια Αμερική τα χριστουγεννιάτικα δέντρα εισήχθησαν από τους Γερμανούς αποίκους στις αρχές τού 17ου αιώνα και έγιναν ιδιαίτερα δημοφιλή τον 19ο αιώνα. Εξίσου δημοφιλή ήταν στην Αυστρία, την Ελβετία, την Πολωνία και την Ολλανδία. Κατά τον 19ο και τον 20ό αιώνα οι Αμερικανοί ιεραπόστολοι εισήγαγαν τα χριστουγεννιάτικα δέντρα στην Κίνα και την Ιαπωνία, όπου επικράτησε η διακόσμησή τους με περίπλοκα σχέδια από χαρτί.

Στις 22 Δεκεμβρίου 1882, ο Τόμας Έντισον ηλεκτροφώτισε το πρώτο χριστουγεννιάτικο δέντρο στην Νέα Υόρκη, αντικαθιστώντας τα κεριά με ηλεκτρικούς λαμπτήρες, που ο ίδιος είχε ανακαλύψει.

.........ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ....ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΟΛΑΒΟΥΝ ............................................ΑΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΤΟΙΜΟΙ

«Ο Θεός επιτρέπει να γίνει τώρα ένα τράνταγμα γερό.
Έρχονται δύσκολα χρόνια. Θα έχουμε δοκιμασίες μεγάλες… Να το πάρουμε στα σοβαρά, να ζήσουμε πνευματικά. Οι περιστάσεις μας αναγκάζουν και θα μας αναγκάσουν να δουλέψουμε πνευματικά.
Καλόν όμως είναι να το κάνουμε χαρούμενα και προαιρετικά και όχι από θλίψεις, αναγκαστικά.
Πολλοί Άγιοι θα παρακαλούσαν να ζούσαν στην εποχή μας, για να αγωνισθούν…

Τώρα δεν πάμε να υπερασπισθούμε την Πατρίδα ή να αγωνισθούμε, για να μη μας κάψουν οι βάρβαροι τα σπίτια μας… ούτε πάμε για ένα έθνος ή για μια ιδεολογία.
Τώρα πάμε ή για τον Χριστό ή για τον διάβολο.
Είναι καθαρό μέτωπο…
Πάντως, θα δούμε φοβερά πράγματα.
Θα δοθούν πνευματικές μάχες.
Οι Άγιοι θα αγιασθούν περισσότερο και οι ρυπαροί θα γίνουν ρυπαρότεροι (Αποκ. ΚΒ΄ 11).
Νοιώθω μέσα μου μια παρηγοριά.

Μια μπόρα είναι, και ο αγώνας έχει αξία,
γιατί τώρα δεν έχουμε εχθρό τον Αλή-Πασά ή τον Χίτλερ ή τον Μουσολίνι,
αλλά τον διάβολο.
Γι’ αυτό θα έχουμε και ουράνιο μισθό».

«Θα συμβούν γεγονότα πολλά.
Ίσως προλάβετε να ζήσετε και εσείς πολλά από τα σημεία, που γράφει η Αποκάλυψη.
Σιγά-σιγά, αρκετά αρχίζουν και βγαίνουν.
Φωνάζω ο ταλαίπωρος πριν από τόσα χρόνια.
Είναι φοβερή, εξωφρενική η κατάσταση.

Η παλαβωμάρα έχει ξεπεράσει τα όρια.
Ήρθε η αποστασία και μένει τώρα να έρθη ο ‘’υιός της απωλείας’’ (Β΄ Θεσσ. Β΄ 3).
Θα γίνη τρελλοκομείο […].
Κάθε λίγο θα ακούμε κάτι καινούριο.
Θα βλέπουμε να γίνονται τα πιο απίθανα, τα πιο παράλογα πράγματα. Μόνον, που τα γεγονότα θα περνάνε τάκα-τάκα (γρήγορα).
Οικουμενισμός,κοινή αγορά, ένα κράτος μεγάλο, μια θρησκεία στα μέτρα τους.
Αυτά είναι σχέδια διαβόλων […].
Θα γίνη μεγάλη σύγχυση.
Μέσα στην σύγχυση αυτή όλοι θα ζητούν έναν Μεσσία, για να τους σώση.
Και τότε θα παρουσιάσουν κάποιον που θα πη: ‘’Εγώ είμαι ο Ιμάμης, εγώ είμαι ο πέμπτος Βούδδας, εγώ είμαι ο Χριστός, που περιμένουν οι Χριστιανοί, εγώ είμαι αυτός, που περιμένουν οι Ιεχωβάδες, εγώ είμαι ο Μεσσίας των Εβραίων’’.

Πέντε ‘’εγώ’’ θα έχει… Ο Αντίχριστος θα είναι ο αναμενόμενος, κατά κάποιον τρόπον, ενσαρκωμένος διάβολος, που θα παρουσιασθή στον ισραηλιτικό λαό ως Μεσσίας και θα πλανήση τον κόσμον. Έρχονται δύσκολα χρόνια. Θα έχουμε δοκιμασίες μεγάλες. Θα έχουν μεγάλο διωγμό οι Χριστιανοί. Και βλέπεις, οι άνθρωποι ούτε καν καταλαβαίνουν ότι ζούμε στα σημεία των καιρών, ότι προχωρεί το σφράγισμα. Είναι σαν να μη συμβαίνη τίποτε. Γι’ αυτό λέγει η Γραφή ότι θα πλανηθούν και οι εκλεκτοί (Ματθ. ΚΔ΄ 24 και Μάρκ. ΙΓ΄ 22)»…

«Εμείς σαν Έλληνες δεν κάνουμε τίποτα. Ευτυχώς που θα κάνει ο Θεός τώρα κάτι, γιατί αλλιώς με μας χωριό δεν γίνεται. Θα τα βολέψει ο Θεός τα πράγματα. Μετά από ένα διάστημα δεν θα βρίσκεται άπιστος άνθρωπος. Τώρα πρέπει να εργασθεί κανείς. Περνάμε τα χειρότερα χρόνια.

Πολλοί Άγιοι θα ήθελαν να ζούσαν στην εποχή μας, γιατί θα τους δίνονταν η ευκαιρία να αγωνιστούν πολύ. Και πολλοί ευλαβείς χριστιανοί θα ήθελαν να ζούσαν στην εποχή μας για να αγωνιστούν κι αυτοί. Εμείς δυστυχώς μένουμε έτσι».

Παΐσιος

.........................ΓΙΑΤΙ ΗΡΘΕ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Για να μας δείξει το δρόμο. Και κυρίως το δρόμο που οδηγεί στον Θεό Πατέρα.
«ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή· οὐδεὶς ἔρχεται πρὸς τὸν πατέρα εἰ μὴ δι' ἐμοῦ» (Ιωάν. ιδ΄, 6)
Εγώ είμαι ο ασφαλής δρόμος, που οδηγεί στον ουρανό, η απόλυτη και καθαρά αλήθεια, η ζωή και ο χορηγός της αιώνιας ζωής.
Κανείς δεν μπορεί να έλθει προς τον Πατέρα, δια να απολαύσει την αιώνια ζωή, παρά μόνον δια μέσου εμού.

Για να καταστρέψει τα έργα του διαβόλου:
«εἰς τοῦτο ἐφανερώθη ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ἵνα λύσῃ τὰ ἔργα τοῦ διαβόλου » (Α' Ιωάν. γ΄, 8)
Γι' αυτόν τον λόγο ήλθε στον κόσμο ο Υιός του Θεού. Για να καταστρέψει τα έργα του διαβόλου

Για να σηκώσει τις αμαρτίες των ανθρώπων:
«καὶ οἴδατε ὅτι ἐκεῖνος ἐφανερώθη ἵνα τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν ἄρῃ, καὶ ἁμαρτία ἐν αὐτῷ οὐκ ἔστι» (Α' Ίωάν. γ', 5).
Και ξέρετε πως ο Χριστός ήρθε στον κόσμο για να απομακρύνει τις αμαρτίες από τους ανθρώπους, ενώ στον Ίδιον δεν υπάρχει ούτε ίχνος αμαρτίας

Για να σώσει τους αμαρτωλούς:
«Πιστὸς ὁ λόγος καὶ πάσης ἀποδοχῆς ἄξιος, ὅτι Χριστὸς ᾿Ιησοῦς ἦλθεν εἰς τὸν κόσμον ἁμαρτωλοὺς σῶσαι, ὧν πρῶτός εἰμι ἐγώ» (Α' Τιμ. α', 15).
Σ' αυτά τα λόγια που θα πω μπορεί να στηριχθεί κανείς και πρέπει όλοι να τα δεχτούν: Ο Ιησούς Χριστός ήρθε στον κόσμο για να σώσει τους αμαρτωλούς, και πρώτος ανάμεσα τους είμαι εγώ

Για να πει την αλήθεια:
«ἐγὼ εἰς τοῦτο γεγέννημαι καὶ εἰς τοῦτο ἐλήλυθα εἰς τὸν κόσμον, ἵνα μαρτυρήσω τῇ ἀληθείᾳ» (Ιωάν. ιη', 37).
Εγώ γι' αυτό γεννήθηκα και γι' αυτό ήρθα στον κόσμο, για να φανερώσω την αλήθεια

Για να είναι το φως τον κόσμο:
«ἐγὼ φῶς εἰς τὸν κόσμον ἐλήλυθα, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ ἐν τῇ σκοτίᾳ μὴ μείνῃ» (Ίωάν. ιβ', 46)
Εγώ ήρθα στον κόσμο σαν το φως, έτσι ώστε όποιος πιστεύει σε μένα να μη μείνει στο σκοτάδι

Για να δώσει ζωή στους άνθρώπους:
«ἐγὼ ἦλθον ἵνα ζωὴν ἔχωσι καὶ περισσὸν ἔχωσιν» (Ιωάν. ι', 10)
Εγώ ήλθα για να έχουν (τα λογικά μου πρόβατα) ζωή, και μάλιστα περίσσια ζωή

Για να σώσει τους χαμένους:
«ἦλθε γὰρ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ζητῆσαι καὶ σῶσαι τὸ ἀπολωλός» (Ιωάν. ι', 10)
Ο Υιός του ανθρώπου ήρθε για να αναζητήσει και να σώσει αυτούς που έχουν χάσει το δρόμο τους

Για να καλέσει σε μετάνοια τους αμαρτωλούς:
«οὐ χρείαν ἔχουσιν οἱ ὑγιαίνοντες ἰατροῦ, ἀλλ᾿ οἱ κακῶς ἔχοντες· οὐκ ἐλήλυθα καλέσαι δικαίους, ἀλλὰ ἁμαρτωλοὺς εἰς μετάνοιαν» (Λουκ. ε', 31-32)
Δεν έχουν ανάγκη από ιατρό όσοι είναι υγιείς, αλλά οι άρρωστοι. Δεν ήρθα να καλέσω σε μετάνοια αυτούς που νομίζουν πως είναι ευσεβείς, αλλά τους αμαρτωλούς

Για να υπηρετήσει τους ανθρώπους:
«ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἦλθε διακονηθῆναι, ἀλλὰ διακονῆσαι, καὶ δοῦναι τὴν ψυχὴν αὐτοῦ λύτρον ἀντὶ πολλῶν» (Μαρκ. ι', 45)
Ο Υιός του ανθρώπου δεν ήρθε για να Τον υπηρετήσουν, αλλά για να υπηρετήσει και να προσφέρει τη ζωή του λύτρο για όλους

Για να σώσει τους ανθρώπους:
«ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἦλθε ψυχὰς ἀνθρώπων ἀπολέσαι, ἀλλὰ σῶσαι» (Λουκ. θ' , 56)
Ο Υιός του ανθρώπου δεν ήρθε να καταστρέψει ανθρώπους, αλλά να τους σώσει

Για να σώσει και όχι για να κρίνει τον κόσμο:
«οὐ γὰρ ἦλθον ἵνα κρίνω τὸν κόσμον, ἀλλ' ἵνα σώσω τὸν κόσμον» (Ιωάν. ιβ' 47)
Γιατί δεν ήρθα για να καταδικάσω τον κόσμο, άλλα για να τον σώσω

Για να μην έχουν πρόφαση οι άνθρωποι να αμαρτάνουν:
«εἰ μὴ ἦλθον καὶ ἐλάλησα αὐτοῖς, ἁμαρτίαν οὐκ εἶχον· νῦν δὲ πρόφασιν οὐκ ἔχουσι περὶ τῆς ἁμαρτίας αὐτῶν» (Ιωάν. ιε' 22)
Δεν θα ήταν ένοχοι για αμαρτία, αν δεν είχα έρθει και δεν τους είχα κηρύξει. Τώρα όμως δεν έχουν καμιά δικαιολογία για την αμαρτία που διαπράττουν

Για να υιοθετηθούν οι άνθρωποι από τον Θεό και να εξαγορασθούν όσοι βρίσκονταν κάτω από το νόμο:
«ὅτε δὲ ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπὸ νόμον, ἵνα τοὺς ὑπὸ νόμον ἐξαγοράσῃ, ἵνα τὴν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν» (Γαλ. δ' 4-5)
Όταν όμως έφθασε η ώρα που είχε καθορίσει όο Θεός, απέστειλε τον Υιό του. Γεννήθηκε από μια γυναίκα και υποτάχθηκε στον νόμο, για να εξαγοράσει τους υπόδουλους του νόμου, για να γίνουμε παιδιά του Θεού

Για να εκπληρώσει το νόμο και τους Προφήτες:
«Μὴ νομίσητε ὅτι ἦλθον καταλῦσαι τὸν νόμον ἢ τοὺς προφήτας· οὐκ ἦλθον καταλῦσαι, ἀλλὰ πληρῶσαι» (Ματθ. ε' 17)
Μη νομίσετε πως ήλθα για να καταργήσω το νόμο ή τους προφήτες. Δεν ήρθα για να τα καταργήσω, αλλά για να τα ολοκληρώσω

.................Ο ΚΡΟΚΟΣ ΚΟΖΑΝΗΣ ΤΟ ΓΝΩΣΤΟ ΜΑΣ ΣΑΦΡΑΝ

Το πολύτιμο μπαχαρικό με αντιθρομβωτική και αντικαταθλιπτική δράση

Αρκετές επιστημονικές μελέτες που έχουν διεξαχθεί σε ανθρώπους έχουν δείξει ότι ο κρόκος Κοζάνης, το γνωστό μας σαφράν, μπορεί να λειτουργήσει θετικά σε περιπτώσεις κατάθλιψης αλλά και να αναστέλλει τον πολλαπλασιασμό των καρκινικών κυττάρων
Σύμφωνα με τον Όμηρο, ο Δίας αποπλάνησε την Ήρα σε ένα ορεινό λιβάδι με κρόκους και άλλα φυτά, ενώ η αυγή παρουσιάζεται πάντα κροκόπεπλη. Σύμφωνα με τη μυθολογία, ο Κρόκος, φίλος του Ερμή, τραυματίστηκε θανάσιμα κατά την εξάσκηση δισκοβολίας, και τρεις σταγόνες από το αίμα του έβαψαν το φυτό κρόκος (τα στίγματα του υπέρου). Ήταν γνωστό φυτό στους Μινωίτες, το αναφέρουν ο Θεόφραστος (κρόκινο μύρον), ο Ιπποράτης, ο Διοσκουρίδης, ο Στράβωνας, ο Πλίνιος, ο Κέλσος, ο Γαληνός, ο Απίκιος και οι Βυζαντινοί (εκτός της μαγειρικής έχει χρησιμοποιηθεί και στην αγιογραφία). Το σαφράν αποτελεί ένα από τα πολλά συστατικά του εκκλησιαστικού Άγιου Μύρου.

Ιδιότητες
Ορεκτική
Ευστόμαχη
Τονωτική
Αντιοξειδωτική
Αντισηπτική
Αντικαταθλιπτική
Ηρεμιστική
Αναλγητική
Αντισπασμωδική
Αντιμικροβιακή
Αφροδισιακή
Αντιθρομβωτική

Μαγειρική
Χρησιμοποιούνται μόνοι οι στύλοι του υπέρου («νήματα») του άνθους, ενώ για ένα κιλό αρτύματος απαιτούνται περίπου 150.000 άνθη. Για τον λόγο αυτό θεωρείται το ακριβότερο μπαχαρικό ή άρτυμα. Χρησιμοποιείται σε ψαρικάω και σε ψαρόσουπες (π.χ. bouillabaisse), στην πηχτή σμέρνας, στην paella (παέγια) και σε συνταγές ρυζιού ή ριζότο με κρέατα, σε ζυμαρικά (π.χ. γεμιστά λαζάνια Αστυπάλαιας), σε σάλτσες, σε αρτοσκευάσματα και επιδόρπια, στην τυροκομία και την ποτοποιία, καθώς και για αρωματισμό-χρωματισμό του τσίπουρου και της τσικουδιάς. Στο Άγιο Όρος, οι μοναχοί φτιάχνουν ένα ιδιαίτερο οξύμελι με μέλι, κρόκο, άνηθο και ξίδι.

Συστατικά
Αιθέριο έλαιο (σαφρανάλη, κινεόλη, φενεθενόλη, πινένιο, βορνεόλη, γερανιόλη, λιμονένιο, π-κυμένιο, λιναλοόλη κ.α.), καροτενοειδή (κυρίως κροκίνες και πικροκροκίνη, καθώς και σε μικρότερες ποσότητες λυκοπένιο, ζεαξανθίνη, α-, β- και γ-καροτένια), βιταμίνες Α, Β (κυρίως Β1, Β2, Β3, Β6 και Β9) και C, χαλκός, κάλιο, νάτριο, μαγγάνιο, σίδηρος, σελήνιο, ψευδάργυρος, μαγνήσιο, φώσφορος.

.................................ΣΧΕΔΙΟ COUDENHOVE – KALERGI ............Η ΜΑΖΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ ΤΩΝ ΧΙΛΙΑΔΩΝ ΛΑΘΡΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Το σχέδιο Kalergi και τα συμφέροντα που κρύβονται πίσω από τη μαζική μετανάστευση σε Ελλάδα και Ε.Ε.
Οι ιδέες και οι απόψεις του Kalergi αντιπροσωπεύουν το σχέδιο για τη δημογραφική αντικατάσταση των ιθαγενών Ευρωπαίων μέσω του συνδυασμού φυλών και της προγραμματισμένης μαζικής μετανάστευσης.
Λάβετε υπόψη ότι ο Kalergi συμπεριέλαβε επίσης αφρικανικές αποικίες στη νέα του Παναφρικανική Ευρώπη, πράγμα που θα σήμαινε ότι ο πληθυσμός της μαύρης ηπείρου θα μπορούσε ελεύθερα να μετακομίσει στην Ευρώπη.
Οι συνέπειες αυτού θα ήταν φυσικά ένας νέος πληθυσμός μεταναστών, χωρίς μια σαφώς καθορισμένη ταυτότητα, ή μια αίσθηση ότι ανήκουν καπου και αν είναι πιστοί σε οποιαδήποτε κουλτούρα ή έθνος.
Και αυτό ακριβώς είναι το είδος του πληθυσμού που θα ταίριαζε στις διεθνείς ελίτ, διότι γνωρίζουν καλά ότι είναι ευκολότερο να ελέγχουν μάζες ατόμων.
Αυτές οι ελίτ προσδοκούν πλήρη εξουσία πανω μας και γνωρίζουν ότι δεν θα μπορούσαν ποτέ να επιτύχουν πλήρη κυριαρχία επί των άλλοτε ομογενών εθνών της Ευρώπης, τα οποία θα έμεναν πάντα πιστά στη δική τους παράδοση, πολιτισμό και θρησκεία.
Έτσι ο μόνος τρόπος για να επιτύχουν την πλήρη κυριαρχία τους είναι η ανάμειξη διαφορετικών λαών και φυλών σε ένα ανθρώπινο κοπάδι, όπως ακριβώς αυτό που υποστήριξε ο Kalergi στα σχέδιά του.
Τα σχέδια αυτά υλοποιούνται από ορισμένες ελίτ από τις Βρυξέλλες ακριβώς για τους προαναφερθέντες λόγους.
Ο κύριος στόχος τους είναι η δημιουργία ενός νέου ολοκληρωτισμού της πολιτικής ορθότητας υπό τη μάσκα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Αυτός είναι ο πραγματικός λόγος πίσω από τη συνεχή υποστήριξή τους για τη μαζική μετανάστευση, για την διαρκη πιεση τους για Χαρτες και ψηφίσματα τύπου Μαρακές , και για την υποτιθέμενη λατρεία τους τους στην πλουραλιστική πολυπολιτισμικότητα που προωθούν καθημερινά μέσω των συμβατικών μέσων ενημέρωσης.
Φαίνεται λοιπόν ότι ο Kalergi δεν ήταν μόνο πρωτοπόρος της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, αλλά ήταν επίσης πρωτοπόρος της πολυπολιτισμικότητας και αρχιτέκτονας μιας νέας παγκόσμιας τάξης πραγμάτων.

Εκατοντάδες ανεξέλεγκτοι Ισλαμιστές λαθρο, άνδρες κομμάντος νεαροί στην ηλικία, εισέρχονται στη πατρίδα μας, στην Ελλάδα μας. Ξέφραγο χωράφι η πατρίδα μας.

Ο θάνατος της Ελλάδος και των Ελλήνων θα προέλθει από μαζική Ισλαμική εισβολή.
Ο Πατρο-Κοσμάς ο Αιτωλός δήλωσε-προφήτευσε, «Έτσι θα πάτε να κατοικήσετε αλλού, σε άλλα μέρη, και άλλοι θα έλθουν να κατοικήσουν σε εσάς».
Μεγάλος ο κίνδυνος για την ασφάλεια των Ελλήνων.

Η Νέα Τάξη Πραγμάτων υλοποιεί το σχέδιο COUDENHOVE-KALERGI περί αναμείξεως των Ευρωπαϊκών λαών, με Ασιάτες και Αφρικανούς λαθρο.

Η υλοποίηση του σχεδίου αυτού γίνεται
α) Δημιουργία πολέμων και βομβαρδισμό πόλεων, ώστε να αναγκάσουν τους κατοίκους να μεταναστεύσουν προς Ευρώπη.

β) Άφθονο χρήμα , από τη Ν.Τ.Π. για μετακίνηση των λαθρο.
Το χρήμα αυτό το εισπράττει από εμάς, μέσω ΔΟΥ και προδοτών πολιτικών όλων των πτερύγων της Βουλής.

γ) Προπαγάνδα στους κατοίκους Αφρικής-Ασίας, ότι οι Ευρωπαίοι έχουν χαζέψει, και οι Ευρωπαϊκές πατρίδες είναι τώρα στη διάθεση των Μουσουλμάνων λαθρομεταναστών.

δ) Εντολές από τη Ν.Τ.Π. προς Ευρωπαίους πολιτικούς- πιόνια της παγκόσμιας κυβέρνησης-, να αποδεχθούν τους λαθρό.

https://www.pentapostagma.gr/…/%ce%b4%ce%b9%ce%b1%ce%b2%ce%…

Τα ωραιότερα (και σημαντικότερα) πράγματα στην ζωή είναι δωρεάν.

‘Όλα έχουν την τιμή τους, όλα αγοράζονται, όλα υπόκεινται στον κανόνα προσφοράς και ζήτησης.
Ναι ,σε γενικές γραμμές δεν θα διαφωνήσουμε, δυστυχώς ή ευτυχώς , ισχύει.
Οι ειδικές γραμμές όμως είναι αυτές που κάνουν την διαφορά, παντού και πάντα.
Αυτές που έχουν αποτυπωθεί βαθιά μέσα στο μυαλό και την ψυχή μας, που έχουν χτίσει την προσωπικότητά μας, την ισορροπία μας, την κοσμοθεωρία μας τελικά.
Τι έχουμε μάθει από το σπίτι, το σχολείο, την κοινωνία όλα τα χρόνια ?
Τα ωραιότερα (και σημαντικότερα) πράγματα στην ζωή είναι δωρεάν.
Δεν είναι προιόν οικονομικής συναλλαγής, είναι κατάθεση ψυχής.
Έχεις αποθέματα είσαι πλούσιος, δεν έχεις ατύχησες.
Όπως έχετε καταλάβει δεν μιλάμε για υλικά αγαθά,
μιλάμε για συναισθήματα,
πολύτιμες στιγμές ζωής,
ανεκτίμητες μνήμες,
μικρά μεγάλα καθημερινά πράγματα που γεμίζουν την ψυχή μας .
Αυτά τα κερδίζεις,
τα αξίζεις,
δεν τα αγοράζεις…

1. Η αγκαλιά.
Της μάνας, του παιδιού σου, του συντρόφου σου, των φίλων. Ζεστή, ανοιχτή, καταφύγιο…

2. Το βλέμμα.
Γλυκό, αγαπησιάρικο, παιχνιδιάρικο, με υποσχέσεις, με υπονοούμενο, αθώο, παραδομένο, ανάλογα με το πρόσωπο που έχεις απέναντί σου και την στιγμή…

3. Η ασφάλεια.
Της οικογένειας, της σχέσης, των φίλων. Εκεί που καταφεύγεις στα εύκολα και στα δύσκολα…

4. Ο ώμος.
Υπάρχει πάντα στη διάθεσή σου, να γύρεις, να ακουμπήσεις πάνω του, να στηριχθείς, να χαλαρώσεις, να αφεθείς….

5. Η πρώτη φορά που θα αντικρύσεις το παιδί σου.
Απλά η μοναδική εμπειρία της ζωής σου…

6. Τα όνειρα.
Δεν μπορεί να στα στερήσει κανείς, είναι το καύσιμο που κινητοποιεί την ζωή σου, σε πάει όπου θές, αρκεί να μην αφήσεις το τιμόνι..

7. Η αγάπη.
Η δεδομένη, της οικογένειάς σου και αυτές που κατακτάς στη ζωή σου..

8. Η πρώτη φορά.
Πού αγάπησες, που πόνεσες, που χάρηκες, που έκλαψες, που μετάνοιωσες, που απόλαυσες, που δεν ξεχνάς ποτέ..

9. Η πρώτη βροχή του φθινοπώρου, η μυρωδιά του χώματος…

10. Η βουτιά στη θάλασσα, μια ζεστή μέρα του καλοκαιριού…

11. Η αναγνώριση.
Η καταξίωση, η υπερηφάνεια για κάτι που πέτυχες. Η δική σου και των δικών σου…

12. Το άραγμα, το κουλούριασμα στο καναπέ για ώρες, ένα Σάββατο ή μια Κυριακή..

13. Το γράψιμο.
Σε όλο το φάσμα, από εκθέσεις ιδεών έως το βιβλίο που γράφει η ζωή σου..

14. Το ηλιοβασίλεμα.
Από το μπαλκόνι του σπιτιού σου ή στην Σαντορίνη, μια μοναδική ομορφιά ( αν το μπαλκόνι σου είναι στη Σαντορίνη καλύτερα βέβαια)..

15. Η ανάσα σου.
Ο αέρας που αναπνέεις, αναζωογονητικός, γεμάτος μυρωδιές και αρώματα…

16. Το γέλιο.
Πηγαίο, αυθεντικό, νευρικό, αστείο, χαρούμενο, γεμάτο ενέργεια…

17. Το περπάτημα.
Σε αργό ή γρήγορο ρυθμό. Στα σοκάκια, στα πάρκα, στην ακρογιαλιά, καθαρίζει το μυαλό..

19. Η επιτυχία στο πανεπιστήμιο.
Έκρηξη χαράς, δικαίωση, επίτευγμα…

20. Το φαγητό της μαμάς.
Έχει κατακτήσει τον ουρανίσκο σου εφ’όρου ζωής…

21. Ο πρώτος σου μισθός.
Η αίσθηση ότι ορίζεις τη ζωή σου, άσχετα αν δεν σου φτάνει ούτε για καλημέρα…

22. Η μουσική.
Παίζεις, ακούς, χορεύεις…

23. Το διάβασμα.
Ταξίδια μυαλού σε ανοιχτούς ορίζοντες…

24. Η βόλτα.
Στα μαγαζιά, στην εξοχή, στο άγνωστο..

25. Ένα ζεστό, χαλαρωτικό μπάνιο, αναγέννηση...

.....................................ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ .........ΓΙΟΡΤΑΖΕΤΕ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ.......ΧΩΡΙΣ ΕΜΕΝΑ

Όπως θα ξέρεις, πλησιάζουμε ξανά στην ημερομηνία των γενεθλίων Mου.
Κάθε χρόνο γίνεται γιορτή προς τιμήν Mου, έτσι και φέτος.
Αυτές τις μέρες ο κόσμος κάνει πολλά ψώνια,
γίνονται διαφημίσεις παντού, στην τηλεόραση, στο ράδιο, στο ίντερνετ, και κανείς δεν μιλά για κάτι άλλο εκτός από το τι σας λείπει μέχρι να έρθει εκείνη η μέρα...

Είναι ευχάριστο να ξέρω ότι τουλάχιστον μία μέρα τον χρόνο κάποιοι Mε σκέφτονται.

Όπως θα γνωρίζεις, πριν από πολλά χρόνια ξεκίνησαν να γιορτάζουν τα γενέθλιά Mου.
Στην αρχή, φαινόντουσαν να καταλαβαίνουν το νόημα των ημερών και Mε ευχαριστούσαν γι' αυτό που έκανα για εκείνους. Όμως, σήμερα, κανείς δεν γνωρίζει πλέον τι γιορτάζουν.

Ακόμα και σε πολλά σχολεία, στις χριστουγενιάτικες εορτές, ενώ περιμένω από τις αθώες καθαρές καρδιές των παιδιών σας να με δοξάσουν όπως οι άγγελοί Μου στον ουρανό,
με θλίψη Μου, ακούω πολλά τραγούδια και σκετς για φανταστικά πρόσωπα.
Το παραμύθι είναι τόσο πολύ και μπερδεύει τα μυαλουδάκια των μικρών παιδιών μου σε τέτοιο σημείο, που δεν μπορούν να ξεχωρίσουν πλέον τι είναι Αλήθεια και τι ψέμμα.
Έτσι, βάζουν τους μαθητές από μωρά ακόμα να μιλούν και να χορεύουν σαν καλικάτζαροι,
ελάφια, μάγισσες, άγιοι βασίληδες...
Λίγα τραγουδάκια υπάρχουν μόνο από τα παλιά, να θυμίζουν στα παιδιά την Άγια νύχτα της γεννήσεώς Μου.

Πολλοί άνθρωποι, συναντώνται τα Χριστούγεννα σε σπίτια και περνούν πολύ καλά,
δείχνουν όμως, πως κανείς δεν ξέρει περί τίνος πρόκειται...

Θυμάμαι πέρυσι, την ημέρα των γενεθλίων, κάπου, έκαναν μια μεγάλη γιορτή προς τιμήν Mου.
Στο τραπέζι υπήρχαν τα πάντα, όλα ήταν διακοσμημένα όμορφα και υπήρχαν πολλά δώρα, αλλά... ξέρεις τι;
Ούτε που Mε κάλεσαν...
Ενώ Εγώ ήμουν ο επίτιμος Kαλεσμένος,
κανείς δεν θυμήθηκε να Mε καλέσει.
Και η γιορτή υποτίθεται γινόταν για Mένα...

Έτσι, όταν έφτασε η μεγάλη μέρα...
Mε άφησαν απ' έξω, Mου έκλεισαν την πόρτα.
Ήθελα τόσο πολύ να βρεθώ στο τραπέζι μαζί τους...

Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια όλοι συνηθίζουν να Mου κλείνουν την πόρτα.
Έτσι, μιας και δεν Mε καλούν, σκέφτηκα να παραβρεθώ από Μόνος Μου,
χωρίς να κάνω θόρυβο κι έτσι μπήκα και στάθηκα σε μια γωνίτσα.
Διασκέδαζαν όλοι, κάποιοι έλεγαν ιστορίες,
γελούσαν, πέρναγαν πολύ καλά, μέχρι που έφτασε ένας... γέρος χοντρός,
ντυμένος στα κόκκινα με άσπρα γένια...
Και φώναζε... "χο, χο, χο", λες και είχε πιει λίγο παραπάνω. Κάθισε βαριά - βαριά σε μια πολυθρόνα και... όλοι έτρεξαν καταπάνω του λέγοντας "Καλωσόρισες άγιε μου Βασίλη!" ...λες και η γιορτή ήταν γι' αυτόν.
Πόσο πληγώθηκα εκείνη τη στιγμή...

Ήρθαν τα μεσάνυχτα κι ακόμα περίμενα εκεί Μόνος.
Όλοι άρχισαν να αγκαλιάζονται, άπλωσα κι Eγώ τα χέρια μου ελπίζοντας πως κάποιος θα Mε αγκαλιάσει κι Εμένα...
Και ξέρεις; Κανείς δεν Mε αγκάλιασε.

Έπειτα, άρχισαν όλοι να ανταλλάσσουν δώρα,
ένας - ένας τα άνοιγαν, μέχρι που τελείωσαν όλα...
Πλησίασα να δω, μήπως παρ' ελπίδα, υπήρχε κάποιο για Μένα, αλλά δεν υπήρχε τίποτα...

Εσύ πώς θα αισθανόσουν αν την ημέρα των γενεθλίων σου αντάλλασσαν δώρα όλοι μεταξύ τους
κι εσένα δεν σου δώριζαν τίποτα;

Κατάλαβα τότε ότι Εγώ περίσσευα σε εκείνη τη γιορτή.
Έτσι βγήκα χωρίς να κάνω θόρυβο, έκλεισα την πόρτα κι αποσύρθηκα...

Κάθε χρόνος που περνάει είναι χειρότερα,

ο κόσμος θυμάται μόνο το δείπνο, τα δώρα και τις γιορτές. Κανείς δεν θυμάται Eμένα...

Εσύ, θα ήθελα αυτά τα Χριστούγεννα να Μου δώσεις τη χαρά και να τα αφιερώσεις σε Μένα,
το Θείο Βρέφος...

Να επιτρέψεις να έρθω στη ζωή σου,
να αναγνωρίσεις ότι πριν από δύο χιλιάδες χρόνια γεννήθηκα κι εγώ ταπεινά
ως ένα μικρό μωρό και ήρθα σε αυτόν τον κόσμο για να σου δείξω πόσο σε αγαπώ...
Να δώσω τη ζωή Μου για σένα, στον σταυρό,
και να σε σώσω!

Το μόνο που θέλω σήμερα είναι να Με πιστέψεις με όλη σου την καρδιά.

Αγάπησέ Με κι εσύ σαν δικό σου μωρό, όπως με αγάπησε η γλυκιά Μητέρα μου Θεοτόκος Μαριάμ
και ο γλυκός μου θετός πατέρας Ιωσήφ!
Βάλε Με στη ζωή σου, μίλα Μου γλυκά,
κάνε πράξεις Αγάπης στο όνομά Μου,
έλα στην Εκκλησία Μου να Με ευχαριστήσεις για ότι δημιούργησα για σένα,
για το δώρο της ζωής που σου χάρισα...
Έλα να με αγκαλιάσεις!
Ζήτα Μου απλά συγνώμη στην εξομολόγησή σου
κι έλα σύντομα να κοινωνήσεις Εμένα, τον Θεό της Αγάπης!
Τότε κι Εγώ θα πλημμυρίσω τη ψυχή σου με τέτοιες ουράνιες ευλογίες,
που δεν έχεις ποτέ σου φανταστεί!

Σε περιμένω.
Είμαι Αυτός που σε αγαπάει αληθινά,
ο μικρός ταπεινός Χριστός.

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΝΙΓΗΚΕ ΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΣΩΡΟΥΣ ΜΕ ΤΑ ΛΑΜΠΙΟΝΙΑ, ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΑ ΔΕΝΤΡΑ ΚΑΙ ΣΤΟΛΙΔΙΑ.

Χριστού Γέννα. Και η εποχή μας τα γιορτάζει δίχως Χριστό...
Μόνο το όνομα έμεινε να θυμίζει τη γέννηση της Αγάπης...
Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΝΙΓΗΚΕ ΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΣΩΡΟΥΣ ΜΕ ΤΑ ΛΑΜΠΙΟΝΙΑ, ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΑ ΔΕΝΤΡΑ ΚΑΙ ΣΤΟΛΙΔΙΑ.
Εδώ και ένα μήνα φάνηκαν στον τόπο μας οι πρώτες βιτρίνες στολισμένες χριστουγεννιάτικα.
Κάθε χρόνο-από τότε που άρχισε αυτή η συνήθεια,να φέρνουμε δύο μήνες πριν τα Χριστούγεννα-ξαφνιάζομαι δυσάρεστα...
Γιατί δε φτάνει το αταίριαστο του πράγματος (που δε φαίνεται να ξενίζει-περιέργως- πολλούς)...
πρέπει να πεισθώ και για το δικαιολογημένο της υπόθεσης αφού όλη αυτή η μασκαράτα είναι για...καλό σκοπό...
Και όταν η εποχή μας μιλάει για καλό σκοπό δε μπορεί παρά να εννοεί οικονομικά συμφέροντα....

Και πραγματικά. Αυτό εννοεί...Στολίζουμε τις βιτρίνες για να...τονώσουμε την καταναλωτική διάθεση των ανθρώπων.
Το ακούω σε κάθε ευκαιρία από τα Μέσα Μαζικής

Παραπληροφόρησης...Αυτό σημαίνει στη γλώσσα μου: Να πείσουμε τους ανθρώπους ακόμη μια φορά ότι χρειάζονται πράγματα που στην πραγματικότητα δεν χρειάζονται...

Να αγοράσουμε,να κινήσουμε τα γρανάζια της παγκόσμιας φούσκας που θέλει όλους αυτούς που παράγουν σκουπίδια να πλουτίζουν σε βάρος όλων όσων τα καταναλώνουν άβουλα,
χωρίς σκέψη, ενώ όσους πραγματικά παράγουν να πληρώνονται για τον κόπο τους με ψίχουλα...

Στο όνομα αυτού του κέρδους γιορτάζουν Χριστούγεννα ακόμη και στην Ιαπωνία που δεν ξέρουν ποιος είναι ο Χριστός...

Κι εκεί στολισμένα δέντρα και χοντροί Αη-Βασίληδες και...και...γιατί κι εκεί οι άνθρωποι πρέπει να καταναλώνουν όσα σκουπίδια παράγονται...

Και δεν είναι μόνο τα καταστήματα που ντύνονται γιορτινά αυτό τον καιρό...

Είναι και η... φιλανθρωπική διάθεση των ανθρώπων που έχει την ...τιμητική της όλο και περισσότερο καθώς πλησιάζουν οι μέρες...γίνεται κι αυτή...χριστουγεννιάτικη...

Δεν έχω τίποτα με τη φιλανθρωπία(αγάπη προς τον συνάνθρωπο)
και την αλληλεγγύη ανάμεσα στους ανθρώπους...

Έχω όμως πρόβλημα με τον τρόπο που αυτή ασκείται...

Αρχικά θυμώνω όταν βλέπω ανθρώπους ρακένδυτους στην ουρά για ένα πιάτο φαγητό το οποίο τους προσφέρουν άνθρωποι καλοβολεμένοι...

Βάζω -σχεδόν ασυναίσθητα- τον εαυτό μου στη θέση τους...

Αν έρθει μια ώρα που κι εγώ θα πρέπει να ζητήσω βοήθεια από τους συνανθρώπους μου θα ήθελα να μου την προσφέρουν αρχικά γιατί τη δικαιούμαι
( και όχι γιατί με λυπούνται ή γιατί έτσι νιώθουν καλοί και θεάρεστοι)-
τα υλικά αγαθά που απολαμβάνουμε δόθηκαν από το Θεό για όλους τους ανθρώπους επί γης-
και σίγουρα να με βοηθήσουν με όρους αξιοπρέπειας...

Θυμάμαι σε ένα χωριό της Στερεάς Ελλάδος τη μητέρα να ετοιμάζει-
ειδικά τέτοιες μέρες-πακέτα με τρόφιμα και να με στέλνει βράδυ να τα αφήνω έξω από σπίτια ανθρώπων που βρίσκονταν σε ακόμη μεγαλύτερη ένδεια από τη δικιά μας-
που εκείνο τον καιρό ήταν μεγάλη-..
. Απαράβατος όρος να μην με πάρει το μάτι κανενός γείτονα και-κυρίως-
να μη με δει ο συνάνθρωπος παραλήπτης της βοήθειας....
Τότε απλώς υπάκουα...τώρα ξέρω και το γιατί...
Ένιωθε αρχικά άσχημα που εμείς είχαμε να φάμε ενώ η γειτόνισσα όχι

(αυτό είναι το πρωταρχικό συναίσθημα που πρέπει να κατακτήσει κάποιος πριν αρχίσει τη φιλανθρωπική του δράση...δε λέω πως είναι εύκολο,όμως είναι απαραίτητο για τον τρόπο με τον οποίο θα αντιμετωπίσει τον εμπερίστατο συνάνθρωπο.Πρέπει να νιώθει υποχρεωμένος να δώσει στο συνάνθρωπο αυτό που του κατακρατά παράνομα
(θεϊκός νόμος)
αφού κάθε τι που δεν χρειαζόμαστε και το κατέχουμε το κλέβουμε από τον φτωχό..
Κι ακόμη δυσκολότερο είναι βέβαια να κάνουμε αυτό που είπε ο Χριστός στον πλούσιο...να πουλήσουμε τα υπάρχοντά μας,να τα δώσουμε στους φτωχούς και να τον ακολουθήσουμε).

..Μετά-και εξαιτίας του προηγούμενου συναισθήματος-δεν ήθελε να φέρει τη γειτόνισσα σε δύσκολη θέση,στη θέση του ανθρώπου που ζητιανεύει
(αυτό από πνευματική αρχοντιά αλλά και ίσως από τον ενδόμυχο φόβο ότι μπορεί να βρεθούμε κι εμείς σε άλλη συγκυρία σε ανάλογη θέση)...
Στα κρυφά,λοιπόν,και με φόβο Θεού και ντροπή...
Οι κοινωνίες ήταν μικρές και όλοι ήξεραν τον άνθρωπο που είχε ανάγκη τη δεδομένη στιγμή και επίσης όλοι ήξεραν από ανάγκη...

Σήμερα δεν τηρούνται ούτε τα...προσχήματα
(και από τις δύο πλευρές...και από την πλευρά των φιλανθρώπων και από αυτή των ευεργετουμένων-πολλές φορές βολεύονται στην κατάσταση αυτή και δεν κάνουν τίποτε να την αλλάξουν-)...

Αν βρεθώ κάποτε στη θέση αυτή θα ήθελα να μη βγάλουν την ανάγκη μου στο δρόμο...

Θα ήθελα να πληρώνω για το φαγητό που μου προσφέρουν με δουλειά...

Δεν θα ήθελα να αγωνίζονται οι άλλοι για να "κάνω κι εγώ Χριστούγεννα"...

Θα ήθελα να μου δώσουν τη δυνατότητα να αγωνιστώ μόνος μου,να μου προσφέρουν δουλειά,να νιώθω πως είμαι αδελφός κι όχι ζητιάνος....

Χριστούγεννα χωρίς Χριστό θα γιορτάσουμε και φέτος...
Τίποτα δεν θα αγγίξει την ψυχή μας...τίποτα βαθύ και απαλό και λυτρωτικό...
Το φως της Βηθλεέμ θα πνιγεί μέσα στις φωταψίες της κατανάλωσης και των ρεβεγιόν...

Άλλοι θα ψάχνουν στα σκουπίδια κι άλλοι θα πετάνε ανερυθρίαστα τα περισσεύματα της κραιπάλης τους...

Καμιά γωνία της καρδιάς μας δεν θα υποδεχτεί και φέτος την αγάπη,την πραγματική αγάπη και όχι τη γλυκερή συναισθηματική αγάπη που μας χαϊδεύει τα αφτιά...

Πόσο πεζή έγινε η ζωή μας από τότε που απογυμνώθηκε από το πνεύμα της θυσίας...

Προχθές παρακολουθούσα έναν άστεγο της Αθήνας να δικαιολογεί το γιο του που δεν του πρόσφερε στέγη και τον άφησε να ζει στα παγκάκια,
αφού,έλεγε, δεν είχε αυτός-ο πατέρας-το ηθικό δικαίωμα να του στερήσει τις απολαύσεις της ζωής στα 30 του.
Κι αυτός ο γιος-είμαι σίγουρη-πως θα στολίσει το σπιτικό του και θα τα...γιορτάσει τα φετινά Χριστούγεννα...

Δεν μου φαίνεται περίεργο που στις γιορτές των Χριστουγέννων αυξάνονται οι αυτοκτονίες των ανθρώπων...
Είναι γιατί τότε βλέπουν γυμνή όλη την αλήθεια και δε μπορούν να αντέξουν την ασχήμια της...

Με όλα όσα -σχεδόν παραληρηματικά- έγραψα πιο πάνω δε θέλω να προτείνω να λείψει η γιορτινή διάθεση των Χριστουγέννων από τη ζωή μας...

Ας στολίσουμε τα σπίτια μας,αρκεί να στολίσουμε πρώτα τις καρδιές μας...

Να ανάψουν τα φωτάκια της ψυχής μας προτείνω,να δούμε το φως του Χριστού,να γίνουμε κοινωνοί της γέννησής Του...

Και σαν απόδειξη-ότι δεν είμαι υπέρμαχος της κατάργησης όλης αυτής της εορταστικής ατμόσφαιρας- αρχίζω να στολίζω κι εγώ το χριστουγεννιάτικο δέντρο του Χρονολογίου..

Ανάβω με χαρά τα φωτάκια της γιορτής.
Μόνο που τα φωτάκια μου θα στείλουν άλλο φως...αυτό του λόγου...
Κείμενα τα στολίδια του χριστουγεννιάτικου δέντρου μου...
από αυτά που περιγράφουν έναν άλλο δρόμο,κακοτράχαλο και κοπιαστικό...
που οδηγεί όμως με βήματα σταθερά προς τη φάτνη όπου γεννήθηκε, σαν ο ταπεινότερος όλων,...
ο Χριστός,η Αγάπη...
Από τον ύμνο της αρχίζει η φωταψία....
Είναι το αστέρι της κορυφής που εγώ βάζω πάντα πρώτο στο χριστουγεννιάτικο δέντρο μου...
Εύχομαι από την καρδιά μου :
ΚΑΛΗ ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΑ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΟ ΑΣΤΕΡΙ ΤΗΣ ΒΗΘΛΕΕΜ...
ΑΣ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΤΡΕΙΣ ΜΑΓΟΥΣ ΠΟΥ ΗΞΕΡΑΝ ΝΑ ΑΝΑΖΗΤΟΥΝ ΤΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟ
ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΕΧΝΟΥΣΑΝ ΠΟΤΕ ΤΟ ΣΚΟΠΟ ΤΟΥ ΤΑΞΙΔΙΟΥ ΤΟΥΣ...
ΜΑΚΑΡΙ ΦΕΤΟΣ ΝΑ ΦΤΑΣΟΥΜΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ
ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΕΣ ΣΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ ΤΗΣ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ...

...............................ΑΡΕΤΗ ΞΕΡΕΙΣ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ?

Να μπορώ να σου κάνω κακό και να επιλέγω συνειδητά να μην το πράξω.
Αλλιώς δεν μιλάμε για ενάρετο αλλά για αδύναμο.
Βλέπω πολλούς ανθρώπους να φοβούνται την ζωή και να κρύβονται στην θρησκεία.
Να δειλιάζουν να ζήσουν, κι όλη μέρα να μιλάνε για αμαρτίες και μετά θάνατο ζωή.
Να είναι τρομαγμένοι και να παρουσιάζονται ως "ενάρετοι".
Να φοβούνται τον εαυτό τους και να κτίζουν καριέρες.
Να ενοχλούνται απίστευτα από την σιωπή και να ζουν σε τρελούς ρυθμούς, να σιχαίνονται την ύπαρξη τους και να κτίζουν τα αγάλματα τους.
Άλλο ταπείνωση άλλο κόμπλεξ....
Σε θέλω να μπορείς να δαγκώνεις σίδερα και εσύ να επιλέγεις να δίνεις φιλιά.
Να μπορείς να σφίξεις την γροθιά και εσύ να γίνεσαι αγκαλιά.
Σε θέλω να μπορείς να μισείς και εσύ να λες, χίλιες φορές να προδοθώ και πάλι θα αγαπήσω....

.........ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ...ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ...ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ Όσοι ξέρουν να διαβάζουν ίσως μπορέσουν παρακάτω να διαχωρίσουν τις έννοιες και τις ερμηνείες των λέξεων:

....................................ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ

Άτομο που αναζητά τη τύχη του σε άλλο τόπο, ταξιδεύοντας με ΝΟΜΙΜΑ ταξιδιωτικά έγγραφα.
Ο μετανάστης συνήθως συμπεριφέρεται ως ΕΠΟΙΚΟΣ, αφού στη χώρα που μεταβαίνει, ασπάζεται τις τοπικές συνήθειες του λαού που τον φιλοξενεί.
Στην Ελλάδα ουδείς εκ των «αλλοδαπών», ταξιδεύει με νόμιμα έγγραφα, άρα δεν είναι και μετανάστης! (Επί παραδείγματι, μετανάστες ήταν οι Έλληνες που μετοίκησαν νόμιμα στη Γερμανία τη δεκαετία του ?50/?60, αφού υπήρχε ανοιχτή πρόσκληση της Γερμανικής κυβέρνησης, για την αναδόμηση του κράτους μετά το 2ο Παγκ. Πολ.

Και τότε για να μεταναστεύσει ο Έλληνας, έπρεπε να είχε μαζί του ένα πακέτο από αρκετές ιατρικές βεβαιώσεις!)

........................................ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ:
Άτομο που αναγκάζεται να φύγει από τη χώρα του επειδή κινδυνεύει η ζωή του, λόγω πολέμου, γενοκτονίας, κλπ.

Και θεωρείται πρόσφυγας μόνο στη ΠΡΩΤΗ ασφαλή χώρα που μεταβαίνει, ζητώντας αν το θέλει και πολιτικό άσυλο.

Στην Ελλάδα ουδείς εκ των «αλλοδαπών», έρχεται από εμπόλεμη χώρα.

Επιπλέον ουδείς ζητάει και πολιτικό άσυλο, αφού κανείς δεν θέλει να μείνει σε αυτό το τόπο, έτσι όπως τον κατάντησαν «κάποιοι».

Άρα σε αυτή τη χώρα, δεν είναι νομικά πρόσφυγες!

.....................................ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ:
Άτομο που για οποιοδήποτε προσωπικό του λόγο (ακόμα και για το αν έχει σκοτώσει ή έχει τελέσει άλλο κακούργημα!) αλλάζει χώρα.

Στη χώρα που μεταβαίνει συμπεριφέρεται συνήθως ως ΑΠΟΙΚΟΣ, δηλαδή προσπαθεί να φέρει μαζί του τις συνήθειες και τα ήθη της πατρίδας του, απαιτώντας από τους ημεδαπούς να σεβαστούν – ακόμα και να ασπαστούν – τις συνήθειες του!

Στην Ελλάδα το 99% των «αλλοδαπών» ανήκουν σε αυτή τη 3η περίπτωση!

ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΩΣ ΖΟΥΜΕ ? ΤΙ ΝΟΗΜΑ ΕΧΕΙ Η ΖΩΗ ΜΑΣ ? ΠΟΘΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ , ΝΑ ΖΕΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΠΛΑ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΝΕΙ «Σε παρακαλούμε Κύριε, .....................................ΚΑΝΕ ΜΑΣ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΑΛΗΘΙΝΑ…»

*Επίσκοπος Σεραπίων 4ος αιώνας.

Αυτή είναι μια αρχαία προσευχή της εκκλησίας.
Ζητούμενο ο πόθος του ανθρώπου να αληθεύει ο βίος του, να ζει και όχι απλά να επιβιώνει.
Αλήθεια πόσες φορές δεν μονολογήσαμε ή δεν μοιραστήκαμε με τους φίλους μας αυτήν την υπαρξιακή απορία και καημό
«τι ζούμε και κάνουμε;
Τι νόημα έχει η ζωή μας;
Αβάσταχτη καντήτησε…».

Δεν έχουμε και άδικο εάν σκεφτούμε ότι η ζωή αυτή, η γεμάτη θάνατο, δίχως Χριστό δεν παλεύεται.

Όταν λέμε όμως Χριστό, δεν εννοούμε, απλά μια λεκτική ομολογία του «Πιστεύω..»
ή μια τυπική συμμετοχή στον εκκλησιασμό της Κυριακής.
Ούτε σαφέστατα μια νομικού τύπου ηθική συμμόρφωση σε κανόνες και εντολές.

Χωρίς Χριστό, σημαίνει να ζεις δίχως τις ποιότητες και τις αξίες που ο Χριστός φανέρωσε ως αλήθειες ζωής.
Ο Χριστός όταν αποκαλύπτει τον Πατέρα Του «εν τοις ουρανοίς», φανερώνει ένα τρόπο ζωής.

Ζω με τον Χριστό, σημαίνει ζω με αγάπη, κατανόηση, αποδοχή και επιείκεια.
Γεύομαι με χαρά και ευχαριστία τα δώρα αυτού του κόσμου, προετοιμαζόμενος για την μέλλουσα ολοκλήρωση της ζωής.

Είμαι άνθρωπος που ζητά το όμορφο, το αγαθό, ζουμάρει στο θετικό, ξέρει να λέει λόγια αγάπης και ενίσχυσης προς τον άλλο, δεν τον απογοητεύει, δεν τον καταδικάζει, τον αγκαλιάζει και τον κρατά μέχρι να σηκωθεί ξανά στα δικά του πόδια.

Οι άλλοι κοντά μου χαίρονται, ανοίγονται, γελούν, δεν σφίγγονται δεν μελαγχολούν.
Είναι ο εαυτός τους, γιατί αυτό κάνει το Αγιο Πνεύμα, μας κάνει πρόσωπα μοναδικά και ιδιαίτερα.
Μας κάνει να είμαστε εμείς και όχι η ζωή των άλλων.

Αυτό σημαίνει να ζεις αληθινά, να ζεις με τον Χριστό, όταν μπορείς να χαίρεσαι την ζωή, τους άλλους, εσένα, ακόμη κι όταν είσαι πάνω στο σταυρό σου.

Γιατί μονάχα εκεί που είναι η χαρά και ζει η αγάπη, είναι ο Θεός.

«Ό Θεός αγάπη εστί και ό μένων εν τη αγάπη εν τω Θεώ μένει και ό Θεός εν αύτώ»
(Α' Ίωάν. δ' 16).