Mε 30% των κατοίκων της μουσουλμάνους, η Mυλούζ απέκτησε, χάρις στη χρηματοδότηση του Κατάρ, ένα υπεμοντέρνο – τo ένατo – και το μεγαλύτερο τζαμί στην Ευρώπη…
.........................Τι προβλέπει το πρόγραμμα Tamkine για τη Γαλλία;
Αυτό το κεντρικό σχέδιο των Αδελφών Μουσουλμάνων προτείνει ξεκάθαρα την κατάκτηση της Ανθρωπότητας για να επικρατήσει ο νόμος του Αλλάχ σε όλο τον κόσμο.
Το «Tamkine Dine Allah», μια έννοια που προέρχεται από το Κοράνι, αναφέρεται στην «εδαφοποίηση» ή «σταθεροποίηση» / «αυτονόμηση», που με την ευρύτερη έννοια σημαίνει να δοθεί στην ισλαμική κοινότητα (Oumma, το μελλοντικό παγκόσμιο Χαλιφάτο) “η αρχή”, τα συγκεκριμένα μέσα για την εδραίωση σε ένα έδαφος και την άσκηση σ’ αυτό μιας παγκόσμιας πολιτικο-θρησκευτικής εξουσίας.
Τελικά η κυριαρχία του κράτους, μέσα από μια μορφή ανατρεπτικής επανάστασης.
Ευρώπη: «Γη του κηρύγματος»
Το 1992, όταν οι αιγυπτιακές δυνάμεις ασφαλείας συνέλαβαν τους υπεύθυνους της «Salsabil Computer Company» Αδελφοί Μουσουλμάνοι), αποκαλύφθηκε πλήρως το παγκόσμιο σχέδιο κυριαρχίας των Αδελφών, επειδή τα αποκαλυφθέντα μυστικά σχέδια πρόβλεπαν την ανατροπή της αιγυπτιακής κυβέρνησης και μετά ολόκληρου του κόσμου μέσω της «διείσδυσης» σε θεσμούς (συνδικάτα, μέσα ενημέρωσης, δικαστικούς, εκπαίδευση, σχολεία, κοινοβούλιο, στρατό και αστυνομία). Μια “ευρωπαϊκή” εκδοχή αυτού του παγκόσμιου σχεδίου Tamkine / Hakimmya κατασχέθηκε το 2001 στο Λουγκάνο, στο σπίτι ενός εξέχοντος ηγέτη των Αδελφών στην Ευρώπη και διευθυντή της Taqwa Bank. Το κείμενο αυτό είχε, όπως και το βιβλίο μου, ως τίτλο ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ.
Η ιδέα των Αδελφών Μουσουλμάνων για τη Δύση είναι ότι «δεν υπάρχουν σημαντικά εμπόδια στην επέκταση του Ισλάμ, χάρη στην ελευθερία της λατρείας που παραχωρείται στους Μουσουλμάνους αλλά απαγορεύεται στους μη μουσουλμάνους στη γη του Ισλάμ».
Αλλά δεδομένου ότι δεν υπάρχει θρησκεία και εξουσία ισχυρές στην Ευρώπη να αποτελέσουν εμπόδιο στον κατακτητικό ισλαμικό προσηλυτισμό (Daàwaà), χάρη στην διαπερατότητα της δημοκρατίας και πλουραλιστικών κοινωνιών – που αποκτούν όλο και πιο πολύ νομικό χαρακτήρα, των οποίων οι νομολογίες είναι ευνοϊκότερες για τις ξένες και θρησκευτικές μειονότητες, για τους μετανάστες, ακόμα και τους παράνομους, και μάλιστα επιεικείς προς τους ανθρώπους που αντιτίθενται στις αξίες των δυτικών φιλελεύθερης-κοσμικής Δύσης – οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι λένε ότι η Ευρώπη είναι “ώριμη”, τελικά, για μια νόμιμη, ειρηνική και μη στρατιωτική κατάκτηση.
Οι Αδελφοί έχουν πράγματι επεξεργαστεί θεωρητικά πριν πολλά χρόνια, κυρίως με το περίφημο Γιουσούφ αλ-Καραντάουι, την ιδέα ότι, αν και φυσιολογικά ένας μουσουλμάνος μπορεί μόνο να βρίσκεται σε πόλεμο με μια μη υποταγμένη μη μουσουλμανική χώρα (Dar al-harb ), η ανοιχτή Ευρώπη –μοναδική ευκαιρία -και διαπερατή στον δημογραφικό και θρησκευτικό εξισλαμισμό δεν είναι «γη του πολέμου», αλλά «γη του κηρύγματος» ή «της μαρτυρίας» (Dar al-Shahada ή Dar al-Dawaa ).
Για να διεισδύσουν στην Ευρώπη με σκοπό να την εξισλαμίσουν και να την κατακτήσουν, οι Αδελφοί επιβεβαίωσαν ότι είναι καλύτερο να ασκούν προσηλυτισμό, ανατρέποντας τις δυτικές αξίες, να εκμεταλλεύονται τις αξίες της δημοκρατίας, το ουδετερόθρησκο κράτος, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τα δικαιώματα της γυναίκας, εξ ου και ο διάσημος «ισλαμικός φεμινισμός» υπέρ της μαντήλας. Για παράδειγμα, 30 χρόνια τώρα, ο Tαρίκ Ραμαντάν λέει ότι “ο αληθινός κοσμικός χαρακτήρας” είναι να επιτρέπεται στις γυναίκες να καλύπτουν το πρόσωπο και να πηγαίνουν στην πισίνα χωρίς να τις βλέπουν άνδρες. Για χρόνια, ο πλουραλισμός, τα ανοίγματα και η ανοχή χρησιμοποιούνται ως αληθινά πολεμικά όπλα, έτσι ώστε οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι να μπορέσουν να εδραιώσουν τον προοδευτικό εξισλαμισμό τους με ειρηνικό και όχι πολεμικό τρόπο στο όνομα των δικών μας αξιών που διαστρέφονται και στο όνομα μιας ενοχοποιητικής θυματοποίησης που αποσκοπεί στην παρεμπόδιση-δαιμονοποίηση τους «απίστων» που θα εμπόδιζαν το Τamkine των Αδελφών και, ως εκ τούτου, στο Σχέδιό τους για παγκόσμια κατάκτηση …
Δείσδυση στους θεσμούς
Το Τamkine, το διάσημο αυτό σχέδιο, εξηγεί ότι πρέπει να προχωρήσουν «σταδιακά»: μέσω της εκπαίδευσης, της διείσδυσης, της πολιτικής πίεσης, της συμμαχίας με «προοδευτικές» δυνάμεις όπως η άθεη μαρξιστική αριστερά, και με την “παρακμάζουσα”, την υπέρ των LGBT, αριστερά, σίγουρα άπιστης για τους ισλαμιστές, αλλά “χρήσιμης” επειδή είναι φιλομεταναστευτική και φιλοϊσλαμική στον κοινό αντιδυτικό αγώνα. Από την άλλη, οι αριστερές τριτοκοσμικές και αντισιωνιστικές δυνάμεις λένε τα ίδια: κανονικά είναι εχθροί του Ισλάμ, αλλά στη λογική της αποσταθεροποιητικής επιταγής του δυτικού αστικού κράτους βλέπουν στην κινητοποιό και αγωνιστική ισχύ των ισλαμιστών μια χρήσιμη εφεδρεία προλετάριων, εργαζόμενων και “επαναστατών”.
Οι ισλαμιστές έχουν όντως έντονη παρουσία στα συνδικάτα, τις επιχειρήσεις, την πολιτική, την εκπαίδευση, τα μεγάλα σχολεία.
Φτάσαμε σε ένα επίπεδο διείσδυσης (σύμφωνα με το Σχέδιο και το Tamkine) αρκετά εντυπωσιακό. Ο προσηλυτισμός κυριαρχεί στον συλλογικό, εκπαιδευτικό και πολιτικό ιστό των Δυτικών Κρατών, με στόχο μια μέρα να πάρουν την εξουσία εκ των κάτω, σταδιακά. Αυτό το σχέδιο κατάκτησης με διείσδυση και υπονόμευση δεν είναι στη φαντασία της ακροδεξιάς ή των «ισλαμόφοβων», αλλά αναγγέλεται ξεκάθαρα στο έγγραφο των προαναφερθέντων Αδελφών, Το Εργο, το οποίο ανακαλύφθηκε από την Ελβετικές υπηρεσίες το 2001 στο σπίτι του επικεφαλής της τράπεζας Al-Taqwa κοντά στο Λουγκάνο, του διάσημου δισεκατομμυριούχου Γιουσέφ Νάντα, πολύ υψηλόβαθμου και διεθνή χρηματοδότη της Αδελφότητας. Ένα πραγματικό σχέδιο διείσδυσης-κατάκτησης των άπιστων κοινωνιών μέσω της ανατροπής των αξιών και του προσηλυτισμού. Οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι είναι επίσης πολύ καλά εκπαιδευμένοι για να εκμεταλλευτούν μια πολύ μεγάλη αδυναμία των Ευρωπαίων: την ενοχή.
Πολλοί πολιτικοί χτυπούν τους “λαϊκιστές” και άλλες “ταυτότητες” εξομοιώνοντάς τους με τους Ναζί, αλλά είναι πολύ πιο επιεικείς, ακόμη και ευγενείς προς τις ισλαμικές ταυτότητες, αν και είναι όντως φιλοναζιστικές ιστορικά και αντισημιτικές στο έπακρο, σωβινιστικές και ρατσιστικές αντι-αθεϊστικές. Μια άποψη είναι να συγχωρούμε αυτούς τους σκοταδιστές ως «θύματα του ισλαμοφοβικού ρατσισμού». Εδώ, ισχύει πλήρως η ενοχή: ο εβραιο-χριστιανός-δυτικός-λευκός-πατριώτης ή απλώς συνεπής Δημοκράτης είναι εκ προοιμίου ύποπτος ότι είναι ρατσιστής-πρώην αποικιστής. Έτσι, είναι ευκολότερο και “εκπέμπει μήνυμα” όταν χτυπούν ένα “παλιοφασίστα-ξανθό” Γαλάτη ή ένα “σιωνιστή” παρά ένα παλιοφασίστα γενειοφόρο μη ευρωπαίο, ριζοσπάστη, αλλά δήθεν “γιο αποικισμένου”. Σήμερα, αν θέλετε να είστε παλιοφασίστας-ναζί-χιτλερικός και αν θέλετε να χτυπάτε τους Εβραίους χωρίς να έχετε πολλά προβλήματα, «καλύτερα» να είστε ισλαμιστής παρά δυτικός ακροδεξιός. Και αυτό το διπρόσωπο επιτρέπει στον ισλαμικό φασισμό να ανθεί στη Δύση ελεύθερα.
Είναι επίσης πιο δύσκολο για τους πολιτικούς να καταγγέλλουν τους αντισημίτες όταν είναι πρόεδροι μιας ισλαμικής ένωσης που εκπροσωπεί ψήφους σε τοπικό επίπεδο, επειδή έρχονται εκλογές… Στη Στρατηγική του εκφοβισμού, εξήγησα επίσης ότι το να χτυπάμε τον ισλαμισμό είναι πιο επικίνδυνο από το να χτυπάμε τους χριστιανούς …. Εάν χτυπάτε τους Ινδουιστές, τους Βουδιστές ή ακόμα και τους Τσιγγάνους, δεν τρέχει τίποτα. Δεν πρόκειται να έχει πολλές συνέπειες, γιατί δεν θα πέσει πάνω σας καμιά άξια λόγου “αντιρατσιστική” ομάδα. Η μόνη θρησκεία για την οποία υπάρχουν σωματικές και νομικές συνέπειες όταν κάνεις πλάκα είναι η μουσουλμανική θρησκεία. Δεν δολοφονήθηκαν άνθρωποι επειδή είπαν ότι μισούσαν τον Ιησού ή τον Μωυσή. Το μόνο ολοκληρωτικό σύστημα σκέψης που σκοτώνει συστηματικά, απειλεί, σύρει στα δικαστήρια, άρα ΕΚΦΟΒΙΖΕΙ, είναι η μουσουλμανική θρησκεία στην ισλαμιστική εκδοχή της, βέβαια, επειδή οι μετριοπαθείς μουσουλμάνοι, κοσμικοί ή άθεοι είναι τα πρώτα θύματα αυτού του ολοκληρωτισμού.
Η εξάρτηση των πολιτικών
Οι πολιτικοί γνωρίζουν πολύ καλά ότι στα ΜΜΕ είναι ευκολότερο να χτυπούν την άκρα δεξιά παρά την άκρα αριστερά και μετά να στιγματίζουν τους χριστιανούς και όχι τους μουσουλμάνους. Ορισμένες φοβίες είναι πιο ανεκτές από άλλες …
Μετά τον εκφοβισμό, λοιπόν, ο δεύτερος μοχλός των δύο μέτρων και δύο σταθμών, που εξηγεί αυτή την ανοχή έναντι του προσηλυτιστικού ισλαμισμού στην Ευρώπη, είναι η ενοχοποίηση. Τρίτος, η προεκλογική περίοδος, ειδικά σε τόπους όπου υπάρχει όλο και περισσότερο ισλαμικό εκλογικό σώμα, το οποίο πρέπει να κολακεύεται. Στις Βρυξέλλες, υπάρχουν 23 εκλεγμένοι μουσουλμάνοι αξιωματούχοι με πρόγραμμα υπεράσπισης της Σαρία και των μουσουλμάνων, ενώ κανείς δεν τους διώκει, οι ιμάμηδες πληρώνονται από το κράτος και μαθήματα μουσουλμανικής θρησκείας διδάσκονται στα δημόσια σχολεία! Στο Βέλγιο υπάρχουν εκλεγμένοι εκπρόσωποι του σαλαφισμού που υποστηρίζουν τη σαρία ως τη μοναδική πηγή του νόμου! Είναι σαν τον κ. Αμόν στη Γαλλία, κατά την προεδρική εκστρατεία, που συναντούσε τους χειρότερους σαλαφιστές που βρίσκονται στα προάστια, ακόμα και ρατσιστές αντι-Εβραίους και απολυταρχικούς, και ωστόσο χτυπούσε την Λε Πεν και τη δεξιά των Βωκιέ και Ντυπόν-Αινιάν.
Πολύ παράξενο και ασυνεπές, πράγματι, να κολακεύουν αντισημίτες σαλαφιστές ανοιχτά απολυταρχικούς, μισογύνες, ομοφοβικούς, αντι-δυτικούς, αντι-κοσμικούς, αντιμαρξιστές, αντι-αθεϊστές, με δυο λόγια όσους όλους αντιπροσωπεύουν αυτά που η αριστερά μισεί, στιγματίζοντας μόνο το ρατσισμό των ξανθών με τα γαλανά γαλατικά μάτια.
Και τέλος 4ο σημείο: χρήματα. Οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι εξακολουθούν να έχουν έναν σοβαρό χορηγό, ο οποίος έχει το δεύτερο μεγαλύτερο απόθεμα φυσικού αερίου στον κόσμο: το Κατάρ, με 300.000 κατοίκους, έχει ισοδύναμο πλούτο σε ενέργεια με τη Ρωσία. Φανταστείτε πόσο πολύτιμος είναι αυτός ο σύμμαχος για το σχέδιο κατάκτησης των Αδελφών Μουσουλμάνων στην Ευρώπη, με εκατοντάδες σχέδια τζαμιών, ισλαμικών σχολείων και θρησκευτικών κέντρων.
Ο φόβος της ενσωμάτωσης
Σήμερα, μόνο στη Σικελία, χρηματοδοτούν 25 σχέδια! Στην Ιταλία, το Κατάρ έχει κάνει τις περισσότερες επενδύσεις για να ιδρύσει τζαμιά των Αδελφών Μουσουλμάνων. Ακολουθούν η Σουηδία, η Γερμανία, η Γαλλία, ειδικά με τα σχέδια της Mυλούζ, της Λυών, της Μασσαλίας κλπ… Αυτή η έντονη παρουσία είναι σοβαρή επειδή η Μουσουλμανική Αδελφότητα δεν θέλει ένα ειρηνικό, δημοκρατικό Ισλάμ το οποίο υποστηρίζει την ένταξη και τη συνύπαρξη. Ο φόβος τους είναι μήπως οι μουσουλμάνοι ενσωματωθούν, επειδή αυτό είναι δυνατόν: κοιτάξτε τους δημοσιογράφους Moχαμέντ Σιφαουί τη Σόνια Μαμπρούκ, κοιτάξτε την οικογένεια του φίλου μου Ραζαβί, του Ιρανού συγγραφέα του βιβλίου Το Σχέδιο και τόσων άλλων μουσουλμάνων “φυσιολογικών” , μη φανατικών που κατάφεραν να ενσωματωθούν και δεν υφίστανται κανένα κρατικό “ρατσισμό” στη Γαλλία. Η πραγματική φοβία των Αδελφών Μουσουλμάνων και των συμμάχων τους του τουρκικού Mιλί Γκουρούς ή και άλλων είναι μήπως οι δυτικοί μουσουλμάνοι εγκαταλείψουν το Ισλάμ, μια πράξη τιμωρούμενη με θάνατο από τον επίσημο νόμο του Ισλάμ (Ridda / Αποστασία).
Για να αποφευχθεί αυτό, και επειδή η Αδελφοί Μουσουλμάνοι είναι έξυπνοι και διπλοπρόσωποι, η ανατρεπτική και ρητορική στρατηγική τους συνίσταται στην επιβολή στους μουσουλμάνους: «Είμαστε θύματα ρατσισμού, ισλαμοφοβίας, η Δύση μας φέρνεται άσχημα, είμαστε παιδιά αποικισμένων … Συμπέρασμα, δώστε μας “αποκαταστατικές” παραχωρήσεις. Η ιδιοφυΐα των Αδελφών Μουσουλμάνων βρίσκεται στο ότι χρησιμοποιούν την ενοχή, το σύμπλεγμα των Δυτικών και στο να πιστέψουν οι μουσουλμάνοι ότι “διώκονται” για να δικαιολογήσουν ένα νεο-αποικιοκρατικό / σκοταδιστικό πρόγραμμα που στοχεύει να κάνει τους μουσουλμάνους μια ξεχωριστή κοινότητα: αυτή είναι στρατηγική της «παράνοιας». Αυτή η στρατηγική λειτούργησε επειδή, σύμφωνα με μια μελέτη του Ινστιτούτου Montaigne, το 1/3 των μουσουλμάνων πιστεύει ήδη ότι η Σαρία είναι ανώτερη από τους νόμους της Δημοκρατίας.
Μια βραδυφλεγής γεωπολιτική βόμβα.
Mετάφραση: Ευάγγελος Δ. Νιάνιος
