ΜΡΟΣΤΑ ΣΕ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟΣΚΟΠΙΚΟ ΕΧΘΡΟ (κορωνοιός) ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ Η ΘΕΩΡΟΥΜΕΝΗ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Η βασική αιτία είναι η αποστασία από τον αληθινό Θεό.

«Εάν μη Κύριος φυλάξη πόλιν εις μάτην ηγρύπνησεν ο φυλάσσων» (Ψα 126)

Είναι πάντοτε επίκαιρος ο παραπάνω λόγος του Ψαλμωδού,

αλλά για μας αποκτά εντελώς ιδιαίτερη σημασία στις αποκαλυπτικές ημέρες που ζούμε·

στις ημέρες που απειλείται η κάθε πόλη, η κάθε πατρίδα του κόσμου,

όπως και η δική μας, από την ακατάσχετη επιδρομή ενός μικροσκοπικού εχθρού (του κορωναιού),και όχι μόνον αυτού.

Η ραγδαία εξέλιξη των γεγονότων δείχνει τρανότατα πως καταρρέει η θεωρούμενη παντοδυναμία του ανθρώπου.

Εμείς οι άνθρωποι, που καυχηθήκαμε αλαζονικά για τις επιστημονικές και τεχνολογικές επιτυχίες μας,

αγνοώντας ή και χλευάζοντας τον Δημιουργό,

αυτόν που μας προίκισε με τα απαραίτητα όργανα για αυτές,

στεκόμαστε τρομοκρατημένοι στην ανεξέλεγκτη επέλαση του κορωνοιού.

Αναζητούμε τρόπους για την αποτελεσματική αντιμετώπιση του κινδύνου.

Οι σοφοί του κόσμου, οι ειδικοί, αναλύουν τα δεδομένα και εισηγούνται μέτρα, τα οποία θεωρούν απαραίτητα.

Η συντεταγμένη Πολιτεία αποφασίζει και νομοθετεί.

Όλα αυτά είναι ωφέλιμα και απαραίτητα, αλλά δεν παύουν να είναι μέτρα ανθρώπινα με περιορισμένη ισχύ και αποτελεσματικότητα.

Είναι μέτρα που σχεδιάζονται, χωρίς να ληφθεί υπ’ όψιν η βασική αιτία της εφιαλτικής πληγής, που κατατρόμαξε την ανθρωπότητα.

Για να θεραπευθεί μία πληγή είναι απαραίτητο να εντοπισθεί πρώτα η αιτία, που την προκάλεσε.

Η βασική αιτία είναι η αποστασία από τον αληθινό Θεό, η ανυπακοή στο άγιο και φιλάνθρωπο θέλημά Του.

Αυτή η αποστασία έχει από μόνη της......φοβερές συνέπειες.

Είναι αυτό που αποκάλυψε ο ίδιος ο Θεός, «Εάν δε μη θέλητε, μηδέ εισακούσητέ μου, μάχαιρα υμάς κατέδεται· το γαρ στόμα Κυρίου ελάλησε ταύτα»

(Ησ. 1,20).

Δεν είναι ο φιλάνθρωπος Θεός που μας τιμωρεί.

Εμείς οι ίδιοι αυτοτιμωρούμαστε.

Μοιάζουμε με τον οδηγό αυτοκινήτου, ο οποίος απολαμβάνει τις ανέσεις και εξυπηρετήσεις του οχήματός του,

αλλά περιφρονώντας τους νόμους οδικής κυκλοφορίας,

το ρίχνει επάνω στον βράχο και συντρίβεται.

Βράχος είναι ο αμετάβλητος Θεός,

επάνω στον οποίο προσκρούει ο μεταβλητός αμετανόητος άνθρωπος.

Κανένας νουνεχής δεν διανοείται να κατηγορήσει τον βράχο για την συντριβή.

Ό Θεός αξιοποιεί τις μάστιγες, που συμβαίνουν εξ αιτίας μας, και «σωφρονίζει την γενικευμένη κακία του λαού».

Τα ανθρώπινα μέτρα είναι καλά μεν, αλλά μικρά και ανίσχυρα,

διότι αγνοείται τελείως Εκείνος που πραγματικά μπορεί να μας βοηθήσει,

δηλαδή ο αληθινός Θεός.

Όταν μία μηχανή υποστεί σοβαρή βλάβη,

εκείνος που καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον μπορεί να την διορθώσει είναι ο κατασκευαστής της.

Κατά παρόμοιο τρόπο κάθε βλάβη στον βίο των ανθρώπων, μπορεί καλύτερα, άριστα να την διορθώσει ο Πλάστης και Δημιουργός του ανθρώπου.

Αυτού του Θεού την παρέμβαση και την βοήθεια έχουμε την ανάγκη περισσότερο από κάθε τι άλλο αυτές τις κρίσιμες ημέρες.

Η Ελληνική Πολιτεία ζήτησε και επίσημα βοήθεια από τους Αρχιερείς.

Αλλά ποια βοήθεια;

Ζήτησε να πείσουν τους χριστιανούς να εφαρμόσουν τα ανθρώπινα μέτρα, που εκείνη επιβάλλει. ΚΑΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΑΥΤΟΙ ΤΟ ΕΚΑΝΑΝ.

Να παραμείνουν στο σπίτι τους.

Να μην συνωστίζονται σε δημόσιους χώρους και ιδιαίτερα στους ιερούς Ναούς.

Να τηρούν τις απαιτούμενες αποστάσεις στις απαραίτητες συναντήσεις με άλλους.

Δεν είδαμε, όμως, κανένα εκπρόσωπο της Πολιτείας

να ζητεί από την Εκκλησία ( Που είναι το Σύνολο των πιστών και όχι μόνο οι Αρχιερείς )

την άλλη, την Θεία Βοήθεια.

Αυτήν την βοήθεια, που ο ψαλμωδός μας διδάσκει ότι είναι η πιο απαραίτητη στις κρίσιμες αυτές ώρες για όλους μας,

διότι «εάν ο Κύριος, ο παντοδύναμος Θεός,

δεν φυλάξει την πόλη μας, την πατρίδα μας,

τον κόσμο μας, από τον επικίνδυνο εχθρό,

στα χαμένα θα προσπαθούν όσοι άνθρωποι έχουν αναλάβει να την φυλάξουν»

(Ψα 126).

Δεν πρέπει όμως να λησμονούμε ότι η πανίσχυρη και βεβαία βοήθεια του Θεού δεν είναι απροϋπόθετη,

«διότι, όπως ακριβώς δεν είναι δυνατόν, αν δεν βοηθάει ο Θεός να φέρουμε σε πέρας τις υποθέσεις μας,

έτσι, εάν ο Θεός βοηθάει,

εμείς δε οι ίδιοι είμαστε αδρανείς και αδιάφοροι,

δεν είναι δυνατόν να επιτύχουμε τον σκοπό μας»

( ρκστ’ ψαλμόν, 1).

Με ένα λόγο, δεν μπορούμε να πετύχουμε τον σκοπό μας, εάν δεν δείξουμε έμπρακτα την μετάνοιά μας.

Τώρα, ιδιαίτερα στις κρίσιμες αυτές ημέρες,

έπρεπε να χτυπούν όλες οι καμπάνες την ώρα των ιερών ακολουθιών

Τώρα, ιδιαίτερα έπρεπε να γίνονται λιτανείες με άγιες εικόνες και άγια λείψανα,

για να συντονισθούν οι πρεσβείες όλων των αγίων,

για να φθάσουν τα αιτήματά μας στον θρόνο του Θεού.

Τώρα, ιδιαίτερα, έπρεπε όλοι οι ιεροί Ναοί να λειτουργούνται, έστω με τον παπά, τον ψάλτη, τον νεωκόρο και όσους πιστούς προβλέπουν οι ειδικοί, για να ανέρχεται ευχαριστιακά ως κραυγή πόνου η ικεσία σωτηρίας πρός τον Θεό.

Τώρα, ιδιαίτερα έπρεπε να ευρεθεί τρόπος οι ετοιμασμένοι χριστιανοί να λαμβάνουν το πανάχραντο Σώμα και Αίμα του Κυρίου Ιησού Χριστού, το φάρμακο της αθανασίας,

και όχι (ω της βλασφημίας)

το μέσον μετάδοσης των μικροβίων και των ιών.

Τώρα που η Ανθρωπότητα έχει μπει στην περίοδο των Μεγάλων Ωδίνων ( και αυτή η πανδημία είναι )

...............και μόλις περάσει θα έρθουν άλλες μεγαλύτερες

...............οι οποίες προηγούνται τις Ελεύσεως του Κυρίου

..............................Τώρα όσο έχουμε καιρό

............πρέπει να ικετέψουμε το ΕΛΕΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

.......................ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΒΟΗΘΕΙΑ

...Η ΘΛΙΨΗ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΓΙΑ ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ