.........................................ΑΓΓΕΛΟΙ ΕΠΙ ΤΗΣ ΓΗΣ

Εκείνοι οι άγγελοι επί γης, οι άνθρωποι με το βελουδένιο άγγιγμα
Άγγελοι επί γης…
Ναι, υπάρχουν, μα δε θα τους διακρίνεις αμέσως.
Δεν έχουν φτερά όμορφα και μεγάλα στην πλάτη τους.
Δεν έμαθαν ποτέ τους να πετάνε λεύτεροι και ξέγνοιαστοι.
Δεν υπήρξαν ποτέ χαλαροί και ανέμελοι γιατί στη ζωή τους δεν τους χαρίστηκε τίποτα εύκολα.
Για όλα έπρεπε να παλέψουν, πατώντας γερά στη γη και με τα δύο τους πόδια.
Το πρέπει έπνιξε από νωρίς το θέλω τους.
Έμαθαν να κάνουν πάντα το σωστό, το ηθικό και το έντιμο .
Σου δίνουν την αίσθηση της σιγουριάς, νιώθεις εμπιστοσύνη στην κρίση τους.
Θα σου ψιθυρίσουν το σωστό με καλοσύνη αλλά δε θα σε ζορίσουν να το πράξεις.
Δεν είναι φορτικοί, μήτε καταπιεστικοί.

Βράχοι είναι, κυματοθραύστες και φάροι που φωτίζουν τα σκοτάδια σου, ώστε να βρεις τον δρόμο του γυρισμού στο λιμάνι της ζωής σου, δίχως να τσακιστείς.

Τα δικά τους ναυάγια, τα ραγισμένα κατάρτια της καρδιάς τους είναι βαθιά κρυμμένα. Έχουν περάσει πολλές τρικυμίες και το μόνο που αποζητούν είναι γαλήνη και ηρεμία.

Τα χαμένα κουπιά των ονείρων τους ξεβράστηκαν σε ερημικές παραλίες, γεμάτες μοναξιά και θλίψη.

Θαλασσοδαρμένοι, έχουν βυθιστεί άπειρες φορές σε απύθμενα βάθη, δίχως οξυγόνο, σε κρύα παγωμένα νερά, μα βρήκαν το κουράγιο να σκαρφαλώσουν στην επιφάνεια, ξέπνοοι.

Γίνονται σωσίβιο που σώζει από βέβαιο πνιγμό.

Ο δρόμος της αρετής είναι μονόδρομος για εκείνους, αλλά έχουν άπειρες φορές βαδίσει τον δρόμο της κακίας, δίχως κανείς να το γνωρίζει. Πολλές φορές επέστρεψαν από εκεί με ματωμένα πέλματα, που γιατροπόρευσαν μονάχοι τους.

Άνθρωποι απλοί, καθημερινοί, με άγγιγμα από βελούδο.

Χαϊδεύουν απαλά το σώμα και την ψυχή σου, δίχως να το πληγιάζουν. Η δική τους ψυχή είναι πολύτιμη, δυνατή, εύθραυστη και μεταξένια. Μπαίνουν ήσυχα, διστακτικά και αθόρυβα στη ζωή σου. Χτυπούν σιγανά την πόρτα της καρδιάς σου και στέκονται απ' έξω καρτερικά, υπομονετικά. Δεν θα έρθουν ποτέ απρόσκλητοι και δεν θα εισχωρήσουν πιο μέσα, αν δεν πάρουν την δική σου έγκριση. Τους χαρακτηρίζει μια έμφυτη ευγένεια, προσφέρουν απλόχερα, αλλά δεν είναι επαίτες της δικής σου αγάπης, δεν το έχουν ανάγκη.

Υπάρχει τόσο μεγάλο απόθεμα μέσα τους, που ξεχειλίζει από κάθε κύτταρο του κορμιού τους. Μυστήριο στα αλήθεια, όσο μοιράζουν, τόσο η καρδιά τους γεμίζει αντί να αδειάζει.

Ένα γλυκό χαμόγελο κατανόησης βρίσκεται πάντα χαραγμένο στο πρόσωπό τους. Είναι αληθινό και το δωρίζουν σε όσους το έχουν ανάγκη Γίνονται ένα με τα προβλήματα των άλλων και μέσα από αυτά ξαναζούν και τα δικά τους. Τους ροκανίζει εσωτερικά το σαράκι της μελαγχολίας, ενώ την ίδια ευλογημένη στιγμή που σε κάνουν να ξεχνιέσαι και να γελάς με τα αστεία τους, εκείνοι βιώνουν έναν μικρό θάνατο στα εσώψυχά τους. Αν κάνεις τον κόπο να παρατηρήσεις τα μάτια τους, θα ξαφνιαστείς από την φουρτούνα που κρύβουν μέσα τους. Με ένα μικρό τρεμόπαιγμα των βλεφάρων τους όμως, γοργά θα σε αποπροσανατολίσουν.

Πιστεύουν πολύ σε εσένα .

Πιότερο από ότι πίστεψαν ποτέ ή θα πιστέψουν στον εαυτό τους.

Όταν σε βλέπουν να νικάς, να πετυχαίνεις, χαίρονται δίπλα με τη χαρά σου. Και αν δεν τα καταφέρεις δεν πειράζει, δεν πέφτεις ποτέ στα μάτια τους. Ένας λόγος παρηγοριάς και μια δικαιολογία για όλα βρίσκονται πάντα σκαρφαλωμένα στα χείλη τους. Λέξεις όμορφα διατυπωμένες, φθόγγοι ολοστρόγγυλοι χωρίς αιχμηρές άκρες και καταλήξεις, που δεν πληγώνουν όταν προφέρονται. Όσο φτιάχνουν, διορθώνουν, σμιλεύουν και φροντίζουν τους γύρω τους, τόσο εκμηδενίζουν, παραμελούν και επιδεικτικά αδιαφορούν για τον εαυτό τους.

Έχουν πάντα διαθέσιμο έναν ώμο να γύρεις να ξαποστάσεις, μια τρυφερή ματιά, δυο χέρια που σε κρατούν από το χείλος του γκρεμού, μια αγκαλιά ζεστή φιλόξενη για να κουρνιάσεις. Ακούν τα λόγια σου, μα κυρίως αφουγκράζονται τις σιωπές σου.

Δίνουν χώρο στη δική σου κραυγή για να ακουστεί, καταπίνοντας για μια ακόμα φορά τη δική τους.

Άγγελοι επί της γης… Δώρο Θεού στη ζωή σου. Σανίδα σωτηρίας, χαλί μαλακό για να πατήσεις πάνω τους.

Μη ξεγελαστείς όμως. Αν αισθανθούν ότι η αγάπη τους ποδοπατήθηκε άτσαλα, αν αντιληφθούν ότι η πόρτα της καρδιάς σου παρέμεινε ερμητικά κλειστή, τότε θα ανοίξουν τα μικροσκοπικά φτερά τους και θα πετάξουν μακριά σου, για πάντα.

Όχι από πείσμα ή εγωισμό αλλά από καθάρια αξιοπρέπεια. Και μην περιμένεις άδικα. Δε θα επιστρέψουν ποτέ, γιατί είναι γνήσιοι και αληθινοί.

Όταν ραγίσει κάτι μέσα τους, δεν ξανακολλάει.

Δε θα προσποιηθούν ποτέ για κανένα λόγο. Απλά θα μείνεις να τους κοιτάζεις να απομακρύνονται, ήσυχα, αθόρυβα και διακριτικά όπως άλλωστε είχαν έρθει.